Kaybetsem de kazansam da
Ben gene bir başıma
Severim yalnızlığı
Değişmem başkasına
Masal
Senin benim gibiler için
Masal olan asıl, gerçeklerse hikâye
Sayfa 65 - Scala YayıncılıkKitabı okudu
Benim Yalnızlığım
Kaybetsem de kazansam da
Ben gene bir başıma
Severim yalnızlığı
Değişmem başkasına
Sayfa 43 - Scala YayıncılıkKitabı okudu
Onlar Yanlış Biliyor
Puslu soğuk hava
Dökülen yapraklar
En sevdiğim mevsimdi sonbahar
Artık değil
Sayfa 35 - Scala YayıncılıkKitabı okudu
Döndüm Başa
Eskiden canım tek laf etmek istemezdi
Artık tek laf edecek kimsem yok
Susuyorum
Sayfa 25 - Scala YayıncılıkKitabı okudu
Agâh Efendi Sokağı
Çocukluğum güzel günlerim
Daha sonra yaşayacaklarımı
Bilemediğim yıllarım
Saf tertemiz vicdanım
Sayfa 10 - Scala YayıncılıkKitabı okudu
''Hiç konuşmasaydık sadece baksaydık birbirimize daha iyi anlaşırdık''
Dışarıda
Odamda
Gölgemden başka kimsem yok yanımda
Gizlice ağlıyorum
Bir ben gerçeği biliyorum
Sonbaharın öldürdüğü ruhum
Ve isteyerek atladığım uçurum
Hepsi
Hepsi benim suçum…
İzliyorum yanıbaşında
Korkarak nefes almaktan
Bitecek miyiz?
Yoksa devam edecek mi bu rüya
Merak ediyorum
Ne kadar adanmışsın kendine
Yıllar geçtikçe
Sıradan mı olacaksın
Yoksa zamana yenilmeyip
Sevdiğim gibi mi kalacaksın
Merak ediyorum.
Komintern’in 19 Temmuz- 7 Ağustos 1920 tarihleri arasında gerçekleştirilen İkinci Kongresinde Kongrenin ek bir faaliyeti olarak 1-7 Eylül 1920 tarihlerinde, Bakû Kurultayinın yapılması tasarlanmıştır. Daha önce Komintern İcra Komitesi toplantısında (18 Haziran) konu güdeme gelmiş ilk sözü alan Karl Radek, Komintem’in İkinci Kongresinden sonra,
Gelecek denen şey, dönüp bizlere bakıp gülüyordur belki de. Sadece gülüyordur.
Sayfa 191Kitabı okudu
oysa kader belki de kendisiyle oyun oynayan insanları kolluyordur. Belki tesadüfler bile cesurdan yanadır. Belki hiç oynamamak bile bir oyundur.
Sayfa 188Kitabı okudu
İnsanda hayatı layığıyla yaşama kaygısı olmalı. Yaşam denilen olguya sahip olmanın ne demek olduğunu düşünmeli insanlar.
koştum, koştum koştum. Maçka’daki evimin kapısına kadar. orada birden hatırladım ki kapı kilitli, ev mühürlü. ne annem var ne babam var, ne de ben artık orada oturuyorum.
Sayfa 44 - mona romanKitabı okudu