Farkındalık en büyük mutluluk katilidir. O yüzden cehalet mutluluğun en büyük dostudur.
Mutlu musun şimdi , ha? Mutlu musun?
Genellikle ilişkide taraflardan birinin yenilmiş , bezmiş öfke ve kabulleniş çığlığıdır bu ve son derece anlamsızdır. Anlamsızdır , çünkü...
Mutluluk , son derece paradoksal bir kavramdır. Hani meşhur hikayede olduğu gibi : '' Ben varken ölüm yok , ölüm varken ben yokum. O halde ölümden niye korkayım? ''
Zira aşk , mutluluk kadar mutsuzluğunda formülüydü. Hatta özellikle finalde , daha çok mutsuzluğun hizmetkarıydı.
Hızlı bir dünyada hayatta kalmak fena halde zeka işidir.
Mutluluk , çok hüzünlü bir şeydir. Mutluluk daha çok nostaljidir.
'' Kontrolsüz güç , güç değildir '' der reklam. O kadar doğru bir sözdür ki atasözüne dönüşse yeridir. Durmayı bilmek , bir ölçüye sahip olduğunuzu gösterir. Durmayı bilmek , erdemli olduğunuzu gösterir. Evet , durmayı bilmeyen gençtir , hırslıdır , ateşlidir , tutkuludur , inatçıdır çoğu zaman. Ama aynı şekilde durmayı bilen de olgundur , ölçülüdür , saygındır , yeterlidir , görgülüdür , her şeyden önce. Görgüsüzlük , vaktinde edilemeyen şeyler yüzünden doyurulmayan bir açlıktan ve sözün özü , durmayı bilmeyen bir sahip olma ihtiyacından doğar.