Benzemez insan dostlarıma/ Ağaçlar gölgesini esirgemez/ Güneş köpeğimden daha sadık/ Dizlerime sıçrar ellerimi ısıtır/ Karşılık beklemeden/ Hele kuşlar/ Avcılara bile kin beslemezler.”
Oktay Rıfat'ın “Gün Sonu Konuşması” şiiri böyle biter. Mahsusmahal için aklımda harfler, kâğıda, dünyaya, insana her baktığımda, bu dizeler sözden önce halkalandı
Bir Yudum Kitap
İnsan, huzur arar. Bu yüzdendir ki var olduğundan beri göçer durur. Livaneli, "Zaten dünyanın hangi köşesinde huzur kaldı ki?" derken biraz da bugüne sitem eder. Yazar haklı, haklı fakat her şeye rağmen huzura dair bir umut var sevgili okur: Dipdiri ve bir yudum kitap kadar aydınlık!.. Var olun.
Bir Yudum Kitap
İnsan, huzur arar. Bu yüzdendir ki var olduğundan beri göçer durur. Livaneli, "Zaten dünyanın hangi köşesinde huzur kaldı ki?" derken biraz da bugüne sitem eder. Yazar haklı, haklı fakat her şeye rağmen huzura dair bir umut var sevgili okur: Dipdiri ve bir yudum kitap kadar aydınlık!.. Var olun. #ZülfüLivaneli
Kalp Kırıklığı Üzerine (Alıntıdır)
1791 yılında Kant, onun felsefesinin izinden giden biri olan Avusturyalı Maria Von Herbert’ten bir mektup alır. Maria, yakın zamanda yaşadığı bir kalp kırıklığıyla başa çıkabilmek için tavsiye istemek adına ona yazar; bu öyle bir kalp kırıklığıdır ki Maria hayatına son vermeyi bile düşünür, ta ki bunun Kant’ın çalışmasına aykırı olacağını fark
Bir Yudum Kitap
İnsan, huzur arar. Bu yüzdendir ki var olduğundan beri göçer durur. Livaneli, "Zaten dünyanın hangi köşesinde huzur kaldı ki?" derken biraz da bugüne sitem eder. Yazar haklı, haklı fakat her şeye rağmen huzura dair bir umut var .
“Susmalar çoğalıyor tüm boşluklarımda.
Faydasızlığını gördüm çünkü ses çıkarmanın.
Öyle düğüm düğüm, öyle acı veren bir sessizlik ki haksızlık karşısında da devam edebiliyor üstelik.
Benliğimin tanımını artık yapabilecek yetide de değilim.
Ben bu sürekli açılıp kapanan kapılardan da çok yoruldum.
İnsanlar geliyor, gidiyor, açıyor,