"
Anıl Alacaoğlu" çevirisi diye alıp okumayı bekleyen kitaplarım arasındaydı zira çevirmenin önerdiği ve tüm çevirdiği kitaplar çok kıymetli benim için hep tercihler çok güzel oluyor ve nitekim kitap çok etkileyiciydi cümleleriyle, bitince keşke bukadar bekletmeseydim okumak için dedim...
...Ona yalnızca
Victoria Kalaichi'nin Hüzünlü Kadınları...
Her gün karşılaştığımız ve kullandığımız nesnelerdeki detayların sade güzelliğine vurgu yapmanın, sanatının ruhu olduğunu söyleyen ressamın kadın portreleri adeta yaşamın akışından ödünç alınmış bir an gibidir. Özellikle, şallarda ve elbiselerde kullandığı, renkler ve mistik motifler büyüleyicidir.
Alain de Botton'un dediği gibi;
"Bir nesne ne kadar güzelse, ona baktıkça o kadar kederleniriz.(...)İçimizi yakan bir keder değil de, hüzün ile coşkunun bir karışımıdır bu hissettiğimiz aslında."
Yüzlerin uyumlu ve kusursuz çizgilerinde yitirdiğimiz gerçek hüzün bize bir yerlerden tanıdık geliyor, pozitif enerjimizi evrene yaymak ve ışıltımızı cömertçe sergilemek için debelendiğimiz, hep aynı pozda asılı kalmaktan yorulmuş yüz kaslarımızın haklı isyanı... Sanki insan üzülemezmiş, hüzünlenemezmiş, gözyaşı dökemezmiş gibi... Kalaichi'nin fırça darbeleri, tıpkı çocukluğumuzda kaybettiğimiz bir oyuncağı eski eşyalar satan bir dükkanda görmek gibi...
bir erkeğin haklı isyanı,
Sen tamam de ben hemen ‘KADIN’ olurum,
Çünkü ne hayır gördü ki dünya bu adamlıktan.
Sayfa 35Kitabı okudu
Varlık ,hiçlik , ölüm
Benim Ölümüm [Ma mort]
Ölüm, “duvar”ın öte yanındakilerden olduğu için hiçbir şekilde insani olmayan şey gibi görünürken, sonra bir anda bambaşka bir bakış açısından düşünülmeye, insan yaşamının bir olayı gibi ele alınmaya başlandı. Bu değişiklik çok açık bir biçimde anlaşılır: ölüm bir terimdir ve her terim (ister sonuç, ister başlangıç terimi