Aydınlığın bu kadar çok şey ifade ettiğini, bu kadar çok anlam içerdiğini düşünmemiştim hiç. Bana sorsanız aydınlık nedir diye, "işte karanlık olmayan aydınlıktır," derdim. Yazar Abdurrahman Seyhan'ın yüreğine sağlık. Öyle güzel anlatımlar ki, hemen orada; o anda ve o mekândaymışsınız gibi hissediyorsunuz ya da o harika lâhzanın içinde olmak istiyorsunuz. Aralara serpiştirilmiş resimler de bu duygularınızı perçinliyor.
Kitabın tamamı alıntı yapılabilecek güzellikte ama o zaman okuyacak olanlara haksızlık olur diye düşündüm, herkes kendi düşlerini kurmalı okurken..
Yazar; kullandığı sade ve doğal anlatım diliyle adeta beni büyüledi, sanki karşılıklı sohbet ediyormuşuz da ben o anki güzelliğe kapılıp gitmişim ve sadece dinlemekle yetiniyormuşum gibi.
Her bölümde çok derin anlamlar içeren dersler ve anafikirler var, anlayana..Odamızdaki kelebeklere duyarsız kalmamak dileğiyle, mutlaka okunması gereken bir kitap diyerek sözlerimi bitiriyorum.
Şikâyet edeceğim tek şey, çok çabuk bitmesi...
Ahmed Arif ve kıymeti bilinmeyen aşkını kalemlere, kağıtlara bağıra bağıra anlatıyor. Hem de ne anlatmak...Bu sözlere taş olsa erirdi diyor insan ama ne yazık ki bazı kalpler taştan daha sert olsa gerek ki Ahmed Arif'in Leyla Erbil'e olan aşkı karşılıksız kalıyor.
