Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
bütün suçu bir başkasına yüklemektir. Böylece, başkalarının sana gerçekten yaptığı şeylerle ve senin kendine yaptığın, hâlâ da yapmakta olduğun şeylerle yüz yüze gelme zorunluluğundan kurtulmuş oluyorsun.
Yıldızlar çok güzeldir. Ama hiçbir şeyde aktif rol almazlar. Sonsuza kadar yalnızca izlerler. Bu çok önceden yaptıkları bir şey yüzünden onlara verilmiş bir cezadır. Hiçbir yıldız bu suçun ne olduğunu bilmez. Bu yüzden yaşlı olanların gözleri cansızlaşmıştır ve onlar nadiren konuşurlar ama küçük olanlar hala merak içindedir.
Sayfa 28Kitabı okuyor
DOKUZ - OĞUZ MENKIBESİ
Dokuz - Oğuzlar evvelce, Kumlançu adı verilen bir ülkede otururlarmış. Burada Tuğla ve Selenga adlı iki ırmak akarmış. Bir gece oradaki iki ağacın üstüne, gökten bir nus nütunu indi. Bu ağaçlardan biri sümü yani huş yahut kayın ağacı (bouleau), diğeri kasuk (yani Cihangüşâ’ya göre çamfıstığı, Mahmud-i Kâşgarî’ye göre fındık) ağacı idiler.
kokun hâlâ üzerimde ..
Adın ne idi unuttum,
Yüzün silindi belleğimden.
Ama ellerin;
Bir su gibi akışkan
Ezberimdedir hâlâ.
Sayfa 162 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okuyor
Geçmiş artık yoktur çünkü yaşanmıştır.Gelecekte yoktur çünkü hala yaşanması gereklidir. Dolayısıyla sadece şu an vardır ama şu an geçmişten ve gelecekten oluşturulabilir. Çünkü onların kesişme noktasıdır.
Kanlı Kelebek
Hala en güzel hikayeleri dünyalar bir araya gelse anlamayacaklara mı anlatmaktasın? Ve sen hala sağırlar ordusuna senfoniler mi çalmaktasın?
Mobbing Bank Diyor ki;
Türk Fırtınası
Nereden bilebilirdim yaşamımın bir fırtına estirmeye ait bir görev olduğunu!
Dokuz yaşında aldım ilk yaramı on iki Eylül sabahında!
O yara büyüttü beni!
Kara Han, yeryüzünü kendi haline terk edince, yukarı da on yedi kat göğü yarattı. Kendisi, on yedinci katı mesken edindi. Oğlu Bay Ülgen’i on altıncı kat gökte, altın bir taht üzerine oturttu. Bu büyük ilâh, hem sulhun, hem de adâletin en büyük ilâhıdır. Yayık, Bay Ülgen’in oğludur. Semanın her katına, bir ilâh yerleştirdi. Yedinci katta Gün Ana altıncı katta Ay Ata oturur. Türklerce Güneş kadındır, Ay erkektir. Çocukların hâlâ, «Ay Dede» demesi Ay Ata tabirinden kalmadır. Üçüncü katta da Cenneti, Sürve Dağı’nı, Süt Gölü’nü yarattı. Yayucılar'ı, bunların reisi olan Yayık’ı, Ayzıt’ı, hep burada yerleştirdi. Kara Han, yukarıki semada bu tekvînâtı yaparken, Erlik Han da aşağıki semada kara bir güneş yarattı. Orasını
bu kara güneşin nurlarıyie tenvir etti. Kendisi, kara bir taht üzerinde oturdu. Körmösleri, Kara Üzütleri, Ötkerleri yarattı. Bunlar da kendisinin melekleri, cinleri, şeytanlarıdır. Bu suretle Bay Ülgen’in mükâfât ilâhı olmasına mukabil, Erlik Han da mücâzât ilâhı oldu. Dünyanın evvelinde, Yukarıki Sema ile Aşağıki Sema arasında bu mücadeleler olduğu gibi, dünyanın sonunda da, Erlik Han’la Yayık arasında korkunç muharebeler olacak. Yeryüzü, bu muharebelerle alt üst olarak yıkılacak. İşte, eski Türklerce, kıyamet böyle kopacak.
Aşk hala çoğumuz için bir ömürde iki ya da üç kez gelir, gerisi seks ve dostluktur,ve sorun, ve acı ve görkem yumağı...
"Çalabilir misin eski şarkıları hala?
Çal, sevgilim. Nasıl süzülür onlar kederimden,
gizli ada limanlarına doğru çıkıp yola
yumuşak akşam denizinde ilerleyen
gümüş tekneli gemiler gibi, bilsen."
- Herkes ve her şey, her an değişiyor. Haftalar önce kalbimdeydin şimdi aklımda bile değilsin.
-Ben... Hala kalbindeydim Sara. Buna her şeyden çok eminim.
- Dikkat et de kaybolma oralarda.
- Sen merak etme. Bende senin kalbinin haritası var. Ben orda asla kaybolmam.
Sayfa 92Kitabı okuyacak
Her güne şöyle başlayabiliriz: "Uyanığım, güneşi görüyorum. Güneşe, herkese, her şeye şükranımı sunacağım. Çünkü hala yaşıyorum. Kendim olmak için bir gün daha!"
Duru’nun şalını yere bırakıp kasanın en alt bölümündeki çekmeceyi çekip plastik bir saklama torbası çıkardı. Torbayı köşesinden açıp burnunu dayadı. Çiçek’in başörtüsüne sinen kokusu hâlâ ordaydı. Torbaya koyduğundan beri çıkarmamıştı bu başörtüsünü, kendisine hissettirdiği her şeyin kokusunu taşıyordu bu başörtü hâlâ. Örtüyü çıkarmaya karar verdi ama çıkaramadı, elleri titredi, torbaya yine burnunu dayayıp kokladı... Sadece ucunu çıkardı, parmaklarının arasında hissetti... Sevgiyle inceledi... Krem rengi pamuklu yumuşak kumaş üzerine yayılan yeşil dallar ve dalların ucundaki kırmızı elmalar... Örtünün kenar oyalarına bulaşan Çiçek’in kanı...
