"Gece yarısı, susayan Leyla uyanınca hâlâ el ele olduklarını gördü; parmakları sıkı sıkı, eklem yerleri bembeyaz kesilinceye kadar yapışmıştı birbirlerine; çocukların balon iplerine sarılışındaki hırsla."
Sayfa 443 - EverestKitabı okudu
Ama ne yapayım, şu hayat hala muhteşem görünüyor gözüme. Güzelliği seviyorum, mutluluğu seviyorum! Bundandır ya zaten nefretim zorbalığa. Nasıl anlatacağım bunu onlara?
Sayfa 34Kitabı okudu
Ama biz şu karşıdaki surlar gibiyiz. Hırpalanmış, dövülmüş, pek bakılacak hali kalmamış, fakat hala ayakta..
Sovyetler gitti, ama silahlar hâlâ onda, o da masum insanlara çeviriyor, annenle baban gibilere. Bir de buna cihat diyor. Ne komedi! Kadınlarla çocukları öldürmenin neresi cihat’mış?
Sayfa 239Kitabı okudu
Yine haziran ayında, bir gün, Citi iki arkadaşıyla okuldan eve dönmekteydi. Evine sadece üç sokak kala, bir roket kızlara isabet etti. O korkunç günün ilerleyen saatlerinde Leyla, Nila'nın (Citi'nin annesinin), kızının öldüğü sokakta bir aşağı bir yukarı koştuğunu, delirmişçesine haykırarak, tiz çığlıklar atarak, kızının parçalarını topladığını, önlüğüne doldurduğunu duydu. Citi'nin çürümeye başlamış, hala naylon çoraplı ve mor lastik ayakkabılı sağ ayağı, iki hafta sonra bir çatının üzerinde bulundu.
Sayfa 204Kitabı okudu
Biz şu karşıdaki surlar gibiyiz. Hırpalanmış, dövülmüş, pek bakılacak hali kalmamış fakat hala ayakta.
Sayfa 150Kitabı okudu