Gece hayatı işsiz güçsüz, hazır yiyici mirasyedilerin harcıdır.
Türkiye bir gün, işini, sorumluluğunu seven, çalışkanlığı uyuşuk aylaklığa tercih edenlerle kurtulacaktır. Ödevini benimsemeden, sevmeden ne kişinin, ne de toplumun yaşamı yaşama benzer.
İş bir bakıma zorunluluktur, bir bakıma da hayırlı bir oyalantı. Boş oturmak, aylak durmak insanı çabuk çökertir. İşe koyulmak tam tersine paslanmamızı önler, bizi diri tutar.
Bizans entrikaları ile birbirimizi çelmekle meşgulüz. Sen-ben kavgasından, iktidar dalaşından yurt hizmetine harcayacak takatimiz kalmadı. Dış itibarımız paramızın değeri gibi düştü. Yoksul durumumuzu, üretim güçsüzlüğümüzü
görmez ve bilmezden gelip bir tüketim toplumu imişçesine, mirasyedi savurganlığıyla günümüzü gün ettik, etmekteyiz.
İnsan şu hoyrat çekişme dünyasından, bir köprüyle bir anda bir huzur ve vefa ülkesine geçiverirse fena mı olur?
Sokakta, vapurda, otobüste, dolmuşta, kuyrukta gördüğümüz insanlar, bize, insan izlerinden boşalmış gözlerle bir ölüm kalım savaşının, her biri kendini kurtarmaya yönelmiş, başkalarının tragedilerine ilgisiz, bencil bakışlarını yansıtıyorlarsa işte asıl korkulacak tehlike buradadır. "Para yitirmek az şey yitirmektir, onur yitirmek çok şey yitirmektir, cesaret yitirmek her şeyi yitirmektir" diyen adam haksız değil.