Yolumun üstüne çıkan mezarlar
Nerde kaldın! Diye durmaz azarlar
Birgün adımızı taşa yazarlar
Atarlar bir tenha yolun üstüne
Adını iğneyle işle derime
Kölemdir desen de gitme zoruma
Bunlar ne, derlerse mektuplarıma
Mahvolmuş bir aşkın romanı dersin
Duysalar da coşup çağladığımı
Bilmezler sana bel bağladığımı
Görenler olursa ağladığımı
Fırat’ın en taşkın zamanı dersin
BAKIŞLAR
O güzel gözlerin buğulandıkça
Bir duman konuşur bakışlarında
Üst üste yığılan körpe arzular,
Ne yaman konuşur bakışlarında.
Her sabah yeniden bir derse başla
Aşkın konusunda, biraz yavaşla.
Gözlerine dolan üç damla yaşla
Bir umman konuşur bakışlarında.
Hangi sahil boyu kurulu ülken
Bir kez rüzgârınla doldu bu yelken
Gönlüm, derse bile hazır değilken
İmtihan konuşur bakışlarında.
İstekler elimi bıraktı bir bir
Artık avutmuyor beni bu şehir.
Kirpik uçlarında ağlar bir şiir
Bir roman konuşur bakışlarında.
Her akşam gönlümü bir efkâr basar
Umutlar kendinden umudu keser.
Kor dudaklarında bir cihan susar,
Bir cihan konuşur bakışlarında.
İstekler elimi bıraktı bir bir
Artık avutmuyor beni bu şehir.
Kirpik uçlarında ağlar bir şiir
Bir roman konuşur bakışlarında.
Her gördüğü yerde yaralar beni.
Mevsimleri baş ucunda yatırmış
Toprakta vakitsiz çimen bitirmiş
Kan dökmeyi huy haline getirmiş
Her gördüğü yerde yaralar beni.