Onunla ruhumun evvelden tanışık olduğunu düşünüyorum. Onunla rast gelmiş olmamın vermiş olduğu mutluluk paha biçilemez. Gitmesine izin vermiş olmamdaki burukluk öyle eziyet ediyor ki ruhuma, bu duyguyla baş edemiyorum. Keşke son cümleme göre değil de samimiyet içinde sohbet ettiğimiz vaktin hatırına, sana nasıl ulaşırım cümlesine olumlu yanıt verdiğimi varsayıp beni affetse. O zaman kalbim huzur bulacak.