Bir kitabın kurgu olduğunu bilmekle gerçek olduğunu bilmek, okurken hissedilen duygular arasında dağlar kadar fark yaratıyor.
Mükemmel olabilecek bir yaşamın, zeki bir beynin bir hayatın nasıl adım adım yok edildiğini okudum. Siyasetin devlet büyüklerinin 24 yaşında bir genci (pek çoğunu) nasıl hayattan koparttığını, bir babanın evladını kurtarmak için çırpınmasını ve bir annenin dağlanan yüreğini okudum.
Özetle; teslim olmayışın, farklı düşüncenin, başkaldırının sinyalini daha ilkokuldayken vermeye başlamış Deniz Gezmiş.
Bu kitap için fazla bir şey yazmak istemiyorum aslında çünkü ucu siyasete dokunuyor. Edebiyat ortamının siyasetten uzak durması gerektiği kanısındayım. Okuduğum diğer bir kaç Deniz Gezmiş kitabından çok farklıydı ve çok daha kapsamlı gerçekçi ve güzeldi. Her şey belgelerle kanıtlı çünkü.
Hamdi Gezmişin daha önce hiç yayınlanmamış abisi ve ailesine ait bilgi belge ve fotoğraflarıyla Deniz gezmişi en doğru kaynaktan tanıma şansını yakaladım. Can Dündar'ın editör olması da kitaba çok ayrı bir profesyonellik katmış.
Abim DenizCan Dündar · Can Yayınları · 20165k okunma
Henüz yirmili yıllarının başındaydilar. İsteselerdi , daha farklı siyaset gutselerdi, hepsi devletin ya da özel sektörün en tepesinde olurlardı. Hepsi, iyi üniversitelerde, iyi bölümlerde okuyorlardı. Yarın korkuları yoktu. Eğer, isteselerdi, cepleri bpalya balya parayla dolardı. Devlet ihalelerini en tepeden alırlardı. Hata vekil, hatta bakan
Annem "Gördün mü çocuğumu?" diye sordu.
"Gördüm, sarıldım." dedi babam...
"Nasıldı?"
"Boynunda bir morarmışlık vardı. İp izi..."
Günlerce ağladı annem; günlerce ağladı.
Bugün 6 Mayıs 2020. Bundan tam 48 yıl önce gönderildi Deniz arkadaşları Hüseyin ve Yusuf'la darağacına. Bir anne
Gülünün Solduğu Akşam bir takım belgelerden yola çıkılarak yazılmış bir “belgesel” değildir. Cezaevindeyken tuttuğum notlarımdan, günlüklerimden, mektuplarımdan, anılarımdan yola çıkarak yazdığım bu kitabın tek doğrucu tanığı yine”benim.” Diyor yazar.
Daha önce okuduğum
Abim Deniz kitabında yazılanlarla hemen hemen aynı ve o kitapta da Erdal Öz’den kendilerini yazmasını istediğini bahsetmişti Deniz Gezmiş’in kardeşi Hamdi Gezmiş.
Bir avuç gençten korktu o dönemin devlet adamları deniyor, evet korktular çünkü bu çocuklar cesur, akıllı, zehir gibi delikanlılardı. Korkusuzlardı çünkü doğru yolda olduklarını herkes gibi onlarda biliyorlardı. O gün bu gündür hâlâ hatırlanıyor ve asla unutulmayacaklar...
Abim o günlerde bir sohbette, "Darbeden sonra herkesin bir koğuşu olacak ama bizim olmayacak; çünkü biz ölmüş olacağız," demişti.
Gerçekten bilerek ölüme gittiler.
Bir kıvılcım yakmak, ileriye dönük bir ışık olmak için...
Hamdi Gezmiş
