Okursanız sevinirim
#186359987
Bayan değil kadın... Ama neden?
1 - Kadın, dişi cinsiyetinde olan yetişkin insandır. Erkek, eril bireyi tanımlamakta kullanılır.
2 - Kadın ve erkeğin küçük boylarına, kız ve oğlan denir.
3 - Bir erkeğe ‘erkek’ denildiği her durumda, kadına da ‘kadın’ denir.
4 - Bayan yalnızca bir hitap şeklidir. Cinsiyet yerine kullanılamaz. “Bayanlar kırılgandır ama erkekler dayanıklıdır,” “Erkekler tuvaleti sağda, bayanlar solda” denemez.
5 - Bilgi formlarında cinsiyetinizi belirtmeniz gereken yerde genelde iki hane vardır. Bunlardan biri ‘bayan’ diğeri ‘erkek’ şeklinde hazırlanmışsa, o formu doldurmayın.
6 - Yolda bir kadınla konuşmanız gerektiğinde elbette “kadın/karı/kız/ hatun bakar mısınız?” demeyeceksiniz. “Erkek/adam/herif bakar mısınız?” diyor musunuz? Hayır. O halde altını çiziyoruz: Konu, hitap yerine geçen ‘bayan’ değil; cinsiyet yerine kullanılan ‘bayan.’
7 - Yalnızca hitapla kısıtlı durumlarda, ‘hanımefendi’ ya da ‘bayan’ denilebilir. Bir kadın olarak şahsi önerim ‘hanımefendi’ diye hitap edilmesidir.
8 - Bayanlar reyonu, bayan milletvekilleri, bayanlar voleybol takımı, bayanlar tuvaleti gibi birliktelikler yanlış, onları lütfen ayırın.
9 - Kadın demek ayıp değil. Ayıp olan, ‘kadın’ kelimesinin çağrışımlarını ‘ayıp’ bulup, bir cinsiyeti nazikleştirmeye ya da ‘bayanlaştırmaya’ çalışmak. Bayan, kadın olmanın ayıp sayıldığı gerici anlayışın kelimesidir.
10 - Yine karıştırırsanız, şuradan aklınıza gelsin: Günün adı, ‘8 Mart Dünya Bayanlar Günü’ değil, ‘8 Mart Dünya Kadınlar Günü.’
Işıl Cinmen
Zira kadın, cihanın başıdır. O yıkılırsa evvela hane, sonra toplum, sonra cihan yıkılır.
Sayfa 120 - NesilKitabı okudu
Karalama (Naçiz'Hane)
Bu dünyada ne kadar yasak varsa yapalım.
Suçu havvaya atarız.
Sen elma değilsin, ama güzelsin.
Sorarlarsa suçu tanrıya atarız, güzel yaratmış.
Bu dünyada neye olmaz dedilerse olduralım.
En kötü, suçu üstleniriz.
Adam yatağın sağına giriyor. Tek dizini yere koyup, ilk kez ağlıyor. Böyle hıçkıra hıçkıra ağlaması kahkasını andırıyor biraz. Ama onu güzelleştirmiyor.
Sayfa 26Kitabı okudu
13 yaşından beri kağıt topluyorum Ankara'da. Niğdeliyim. İlk okula başladığım yıl geldik Ankara'ya. Orta okulu bitirebildim yalnızca; hep taktir alarak geçtim sınıfları. Liseye yazdırmadı babam; sokağa saldı beni çalışıp da işe yaramam için. O gün bugündür sokaklardayım; çizgili, çizgisiz, kareli, beyaz ve rengarenk kağıtlar, kartonlar topluyorum.
Karalama (Naçiz'Hane)
Bir volkan ki içimde, sen.
Öylesine demliyorum...
Öylesine demiyorum seni,
Ölesiye seviyorum katran katran.
Karalama(Naçiz'Hane)
Ciğerlerime kadar "sen" yanıyorsun.
Adını gizlediğim...
Sen yandıkça büyüyor alevin...
Kirpiklerinden saçlarına dolanan gözleri anlıyorum o kertede...
Haklılar...
Haklılar haklı olmasına da...
Korkuyorum da bir yandan...
Anlayacaklar anlatamadıklarımı...
Adını "benim" koydum, içinde sen olmayanın.
Karalama(Naçiz'Hane)
Sezen abla her duyguyu yaşamış gibi söyler ya hani şarkılarını,
Bazen orandan tutar seni bazen burandan.
Ben Sezen ablayı dinlerken anlıyorum ki yalnız değilim.
"Aslında birileri bizi yaşamadan da anlayabilir" istiyorum.
Herkes sever Sezen ablayı.
Ben seni hala seviyorum.
Yani diyorum ki,
Parmaklarımın ucu kadar yakınken saçların,
Ve bir o kadar da uzaktı sıcağın...
Ve artık biliyorum, Sezen bahanesi seni sevmenin (?)
Karalama(Naçiz'Hane)
Toprak altında bildiklerimden daha fazla cesetlerim var toprak üstünde.
Her gün birilerine çarpıyor sağım solum.
Ölmek fiziki bir son buluştur, amenna.
Fakat ruhlarını bedenlerinden daha önce öldüren bu insanların varlıkları...
Kim bilir, kaç mezar taşıyorlar içlerinde bir yerlerde (?)
