Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Geç Farkettim...
OTUZ BEŞ YAŞ ŞİİRİ
Yaş otuz beş yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.Şakaklarıma kar mı yağdı, ne var
Benim mi Allah'ım bu çizgili yüz
Ya gözler altındaki mor halkalar
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalarZamanla
Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar? Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Cahit Sıtkı Tarancı , otuz beş yaş
Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla
Fotoğraf,insanın garip icatlarından biridir.Güzelim Ademoğlu,zamanın önünden kaçırabildiği görüntülerini bir kağıt parçasına dondurur;sonra döner,”kendi hüsnüne”aşıkmış gibi seyreder onu.Gün gelir, Cahit sıtkı gibi:”zamanla nasıl değişiyor insan/hangi resmime baksam ben değilim/nerde o eski şevk o heyecan/bu Güler yüzlü adam ben değilim” demektende kendini alamaz.
"Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerede o günler, o şevk, o heyecan?...
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum, yalan..."