Hangi türden olursa olsun, mezar eşyalarının varlığı, eski insanların en azından ölüm sonrası yaşam olasılığına inandıklarını düşündürüyor, bu ise doğa üstü varlıklara inancı ima etmektedir.
Sayfa 161Kitabı okuyor
Ben kendim için hangi yaşam tarzının daha iyi olduğunu anlamak zorundayım. … Çoğunluğun ardına düştüğü şeyler, varlığımızın sürdürülmesine yardımcı olmaktan çok engel olurlar ve çoğu kez onlara sahip olamayanların yıkımlarına neden olurlar. Onlar tarafından sahip olunanların ise her zaman yıkımlarına neden olurlar. Zenginlikleri için ölünceye dek acı çekmiş birçok insan vardır. Para kazanmak için kendilerini öylesine çok tehlikeye atmış, sonunda aptallıklarının cezasını canlarıyla ödemiş insanlar vardır. Ün kazanmak için ya da ününü korumak için insanların kendilerini en sefil acılara maruz bıraktıkları durumlar da az değildir. Sonuç olarak, duyusal zevke düşkünlükleri yüzünden zamansız ölen sayısız insan olmuştur. Bütün bu kötülükler; tüm mutluluk ve mutsuzluğumuzun yalnızca bir şeye, sevgimizi yönelttiğimiz nesnenin niteliğine bağlı olmasından kaynaklanıyor gibi görünüyor. Çünkü bir şey sevilmediği [veya önemsenmediği] zaman, eğer o yok olacak olursa hiçbir çatışmaya, hiçbir mutsuzluğa neden olmaz. Ona başka biri sahip olacak olursa hiçbir kıskançlığa, korkuya, nefret ve kısacası zihinde hiçbir karışıklığa neden olmaz. Söz konusu karışıklıkların nedeni, yok olabilen şeylere duyulan [aşırı] sevgidir. … Para, duyusal zevk ya da şan peşinde koşmanın, başka şeylerin araçları olarak değil, yalnızca kendileri için peşlerine düşüldüğü zaman zararlı olduğunu anlamaya başladım.
Yabanıl yaşam kaybı sorusuna adil bir karar vermeyi isteyen vatandaşlar bugün bir ikilemle karşı karşıya kalmaktadır. Öte yandan çevre korumacılar ve birçok yabanıl yaşam biyoloğu kayıpların çok ağır olduğunu ve hatta bazı durumların felaket boyutunda olduğunu ileri sürüyorlar. Öte yandan mücadele kuruluşları böyle kayıpların olduğunu ya da eğer varsalar bile önemini kesin ve sistemli biçimde inkar etme eğiliminde. Hangi görüşü kabul edeceğiz?
Yaşam, halı dokumaya benzemiyor mu?
Elimize verilen alelade ipliklerle ilmek ilmek dokuduğumuz…
her ilmekte ayrı emek verdiğimiz.
Bazen bir şeye benzemediğini zannetsek de -ki bu oldukça uzun da sürebilir- emek vermeye devam ettikçe ortaya çıkan eserle emeğimizin aslında ne kadar kıymetli olduğunu anladığımız...
Yaşam, tam da halı dokumaya benziyor. Aslında alelade olmayan, cüz-i iradeyi de temsil eden ipliklerle kimin hangi renklerde nasıl bir eser çıkaracağını merak ediyorum, iyi çalışmalar :)
Bir kimsenin ne olduğu, hangi biçimde olursa olsun her şeyden önce ve esas olarak kendisi içindir...
Bir adamın onuru, onun yaptıklarına değil, hangi acıları çektiğine, başına neler geldiğine bağlıdır.
“Her mutsuzluğun ötesinde yine bir yaşam bekler; ama insana özgü bir yeteneksizliktir yaşayamamak. Yoksa hangi balık boğmuş kendini, hangi serçe atlamış damdan?"
DOSTOYEVSKİ
Sadece bir tek hayat yaşadığımız için bu hayatı öncekilerle karşılaştıramaz ya da kusurlarımızı gelecekteki hayatlarımızda gideremeyiz; bu nedenle de ne istediğimizi bilemeyiz.
Tereza’yla olmak mı daha iyiydi, yalnız olmak mı?
Karşılaştırma fırsatı olmadığı için hangi kararın daha iyi olduğunu sınamanın bir yolu yok. Olaylar nasıl gelişirse öyle yaşıyoruz, önceden uyarılmaksızın, rolünü ezberlemeden sahneye çıkan bir tiyatro oyuncusu gibi. Yaşam öncesi ilk prova yaşamın ta kendisiyse, ne değeri olabilir yaşamanın? Yaşamın hep bir taslak gibi olması da bundandır işte. Yok, “taslak” da tam anlatamıyor demek istediğimi; çünkü taslak bir şeyin ana çizgileriyle belirmesi demektir, bir resmin az çok ortaya çıkmasıdır, yaşamımız dediğimiz taslaksa hiçbir şeyin taslağı değildir, bir resmin resme dönüşmeyecek ana çizgileridir.
Sayfa 16
Aslında düşününce bugün bile hangi bilgilerin bize ait olduğunu hangilerinin bu anlatıp geleneği ve eğitimlerle bize aktarıldığını belirlemek gerçekten zordur. Toplumların genel eğilimi bu tür anlatılarla kendilerine yüklenen değerleri, gelenekleri ve yaşam biçimlerini özellikle de inançları sorgulamadan kabul etmek yönündedir.
Sayfa 29 - Yordam KitapKitabı okudu
51. Eyalet ve Gerçekler (uzun ama buna değer)
Jeffrey'ye bakıp yeniden oturmasını işaret etti. Kendisi de yerine geçti.
Profesör, Amerika sizce de bir şekilde yolunu kaybetmedi mi? Atalarımızın dağlara taşlara kazıdığı idealler yozlaştırılmadı mı? Unutturulmadı mı? Değersizleştirilmedi mi?"
Jeffrey başıyla onayladı. "Bu görüşte olanların sayısı her geçen gün
Mutlu bir yaşam imkânsızdır, bir insanın erişebileceği en üstün şey kahramanca bir yaşamdır. Böyle bir yaşam hangi tarzda ve hangi nedenle olursa olsun, ezici tuhaflıklar karşısında bir şekilde herkese faydası dokunacak bir şey için mücadele eden, sonunda galip gelen ve galibiyeti için küçük bir ödül alan ya da hiçbir ödül almayan kişi tarafından yaşanır..
Bilmez Miyim Hiç
Bilmez miyim hiç bütün bu sözler ne der ona
Bu sözler ve bu sözlerin içinde çırpınan uzaklıklar
Dolaşıyorum bir başıma, ortalıkta kimsecikler yok
Kıyılar da bomboş, kır yolları da
Soluğumu duyuyorum ara sıra, bir onu duyuyorum
Duymuyorum belki de, biliyorum yalnızca
Ayaklarımın altında yaban naneleri, kekikler
Yol kenarında bir kapı, tahta
Peki,