Hem hangimiz mükemmeliz ki?
Sayfa 16Kitabı okuyor
-ölümsel
“[…] ve hangimiz biliyoruz
[başımıza gelecekleri]; çünkü yaşarken bir ayağı çukurdadır insanın.”
Sayfa 4
Gece yarısı zindanında uyanan mahpus, yatağında terleyen ümitsiz hasta,bir zillet tufanında kendisini her an boğulmuş sanan biçare,sabah güneşini bir şifa gibi bekler ve sabah güneşi bütün sefalet ve ıstırapların hiç olması hafifleyeceğini zanneder.insan kafası için rahatlık en tabii ihtiyaçtır.hakikatte hangimiz arkamızda bu zalim gözün aynı çiğ parıltı ile aydınlattığı günlerin birbirine benzeyen sıkıcı yükünü hatırlamayız?
Sayfa 93Kitabı okudu
- Sosyal medyada yargılama ve bu kişilerin psikolojisi üzerine-
Bayağı alay mı ince alay mı kişinin başvurduğu, kişi nasıl sözleri, nasıl bir üslubu tercih ediyor, acısıyla ne yapıyor; bunlar bir kişiyi değerlendirebileceğimiz son derece önemli kriterler. "Twitter'da insanlarla alay ediyorum ama aslında iyi bir insanım." diyorsanız yanılıyorsunuz, bu konudaki çalışmaların da teyit ettiği üzere., Sosyal medyada alaycı, saldırgan davranan insanların istediği de kucağa alınmak aslında. Her talebin sevgiyi talep etme olduğu gibi, kucakta tutulamıyor olmaya bütün öfkeler. Ama kucak istiyorsunuz diye -ki hangimiz istemiyoruz?- o ham öfkeyle saldırıyorsanız insanlara, her tür iftiranın meşru olduğu sözlüklere yazılar yazıyorsanız can acıtmak için, incitici söz söylemek o an haz veriyorsa size, öfkenizi bastırmak için seçtiğiniz yol na- sıl bir insan olduğunuzun da apaçık göstergesi; kendinizle ilgili düşünceniz ne olursa olsun sandığınız kadar masum bir insan değilsiniz. İşin bir başka ironik tarafı, bu şekilde davranan insanlarda çocuklara karşı çok yargılayıcı bir bakışın da yaygın olması ki bu asla tesadüf değil. Yaptığı "kötü" şey aslında sadece kucak istemek olan çocuğa karşı acımasız olduklarından kendi içlerindeki çocuğa karşı da böyle merhametsizler; o çocuğu sözde "disipline eden" iç anne-babalarıyla böyle davranmakta olduklarından habersizce yapıyorlar bunları.
- 
Nihan Kaya - 
Beni Zorla Sağma, Bırak Ben Emzireyim Seni - sayfa 125 -
Hangimiz yaşamadık, savruluşların sonunda bir yerde bizi bekleyen ismimize düzenlenmiş kimlik arayışını?
Geçmişte önümüzü açan öğretmenlerimizi hangimiz unutabiliriz ki?
Tarihte kol ve yol, yön ve ön, göz ve öz kapatan kim varsa hepsi de ya unutulmuş, ya da köhne satırların küfü olarak anılmışlardır. Bunun aksine de her kim kol ve yol açacağı yön ve ön açıcı, göz ve öz açıcı ise, gönüllerin ölümsüz sultanı olmuştur.
Sayfa 16 - Erkam yayınlarıKitabı okudu
Bak, bir gün, küçük bir köyden geçiyordum. Çok ihtiyar, doksanlık bir adam badem ağacı dikiyordu. 'Ee, dede', dedim 'badem ağacı mı dikiyorsun?' O eğilmiş olduğu halde bana baktı ve 'Ben, oğlum', dedi, 'ölümsüzmüşüm gibi hareket ederim.' Karşılık verdim: 'Bense, her an ölecekmişim gibi davranırım!" İkimizden hangimiz haklıydık patron?"
