Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
Gelelim sana, hiç bu kadar susmak istememiştim... Bizim mevzular belliydi de, kafamız karışıktı işte biraz. “Kendi düşmanına kıyamadığında, dostuna hainlik üzerine konuşmaktan da caymalı insan.” demişti Sara hatun. Yani insan ki; omuz omuza yürür, uzun uzadıya böyle yollarda yan yana akar, süzülür ve gider ya hani.
Demem o ki, oğlum Mehmet, “Aynı
Bundan sonra böyle. Aklındakı kadar aklımdasın.
İnsanlar çıkarları için gelir size bazen..
Çıkarı kadar yanındadır, çıkarı kadar alır hayatına seni.
Sen varmasan kapısına, belki hiç gelmeyeceksin aklına.
Uğradığında bile zamanı değerlidir onların,
Zorunlu merhabalarla karşılarlar.
Bir uzak durmaya gör, aklına bile gelmezsin emin ol.
Sonra da suçlu olan sen olursun "Neden yoktun?" diye.
"E ben hep vardım da, sen neredeydin?" demek istersin. İstersin de, hani senin kalbine yer etti ya, kıyamazsın.
Senin kıyamadığın seni lime lime eder,
Çekip sakin sakin yoluna gider.
Kitabsever
Hani bazen demek istersin
-Ne tür bir köpek bu? diye sordu...
-İt işte, sıradan bir it.
Sayfa 41 - Parantez YayınlarıKitabı okudu
