GURBETÇİ ŞÂİR SERVET YÜKSEL'İN DUYGU SÜZGECİNDEN SÜZÜLEN ŞİİRLER
M. NİHAT MALKOÇ
“Aman ha, gönül kırıp; kırılmaya değer mi?
Boş şeylerin peşinde yorulmaya değer mi?
Ne kaldı elimizde baharından, yazından?...
Bu dünya çiçek olsa derilmeye değer mi?”
(“Değer mi?”- Servet YÜKSEL)
Gönül telimizi
Hiçbir din yasaklamamış aşkı, hiçbir bilge yahut
öğreti de. Ama biz kendimize yasaklamışız nedense. Hıristiyanlık tarihi aşkın yüz karasıyla
çalkalandı asırlarca, âşık oldu diye engizisyonlarda yargıladı insanları, içlerindeki şeytandan
arındırmak için ruhlarını yaktı. Müslümanlar da ayıp saydılar aşkı ve hâlâ ayıplıyorlar âşıkları.
Onlar için
Sayfa 125Kitabı okudu
“Bir Bahar Akşamı Rastladım Size” Şarkısının İçimizi Yakan Hüzünlü Öyküsü
Hani hep “aşk iki kişilik bir oyundur” denir ya; eski kuşak, daha doğrusu yasaklı ahlak öğretileriyle yetişen kuşaklar pek bilmez iki kişilik aşkı. Ya rüyalarda ya şiirlerde ya da şarkılarda yaşar yüreğinin en gizli köşesine gömdüğü aşklarını sevdalılar. Bu nedenle de
Hani o eski şairler!?
Şair madem ki kalabalık yaşıyor, madem ki herkestir; zulmün, haksızlığın ve kör diktanın krallık ettiği o karanlık günlerde elbette hürriyetin, hakkın ve demokrasinin şarkılarını söylemeğe savaşacaktır.
