herkese selam dostilerim
içimi parçalayan, yüreğimi burkan, gözyaşlarına hakim olamadığım, farkındalık dolu bir okumanın incelemesini yapmak istiyorum ama nasıl bir inceleme yapacağım, nasıl anlatacağım bilemiyorum..
yazarımız Zeliha Karadiş, yavrusu için müdacale vermiş bir anne.. ben anne değilim, bir çocuğum yok ama kendi annem hastalandığımda, canımız yandığında daima Allah evlat acısı yaşatmasın kimseye çok zor derdi. Eseri okurken de bir annenin gözünden evladının acısını okudum ama çoğu yerde öyle ağladım ki..
Zeliha Hanım, oğlunu kalp yetmezliğinden kaybettikten sonra yaşananları kaleme almış. Organ bağışının önemini, o farkındalığı öyle güzel aşılamış ki eserinde. Böyle hassas bir konuya farkındalık oluşturduğu için ayrıca canı gönülden tebrik ediyorum kendisini..
Annemiz, Barış'ın hayalini kendisi yerine getirmiş. Barış'ın anısını yaşatıp, bizlere de farkındalık oluşturmuş. Okurken Barış'a da Zeliha Hanım'a da öyle çok sarılmak istedim ki hem annemiz, hem barış hem de diğer aile bireyleri öyle güçlü duruş sergilemiş öyle yürekli davranmış ve sabır etmişler ki gözlerim dolu dolu okudum her sayfayı..
"Ben Barış'ımı kaybettim ama, başka Barışlar hep sağlıkla yasaşın" diyerek kaleme almış ve organ bağışının ne kadar önemli olduğunu, bir hayatı nasıl etkileyebileceğini gözler önüne sermiş..
Tüm çocuklar sağlıkla yaşasın, Rabbim kimseye evlat acısı yaşatmasın..