Evet evet, ne okudum ben az önce? Kitabın arka kapağıyla erkenden buluşunca kendime sorduğum soru buydu :)
Yaşar Kemal'de ne var biliyor musunuz? Yaşar Kemal'de kendi insanına, Anadolu insanına duyduğu sevgi var. Kendi kuşağının bazı yazarları gibi yerin dibine batırma, aşağılama isteği yok onda. Bir sevgi, bir saygı ve biraz da bağlılık...
Sıkılmadan merakla ve yine hayal ederek okuduğum güzel bir kitaptı.
Tayininin çıktığı Yokuşlu kasabasına kokular içinde başlayan ve biten tren yolculuğuyla varan Remzi Bey ile Melek Hanım.
Trenden iner inmez in cin olmayan istasyonda nihayetinde istasyon şefini Laz :) Sadrettin Bey'i bulurlar.
İlk olarak istasyon şefi onlara Yokuşlu kasabasına
Nuri Bilge Ceylan'ın Filmini Yapması Gereken Bir Roman
"Ben hep korkudan korktum. Korkudan çok korktum. Roman yazdığım zaman içimde bir korku hissetmezdim. O yüzden bu kitapta da korkuyu anlattım," diye açıklar Yaşar Kemal bu romanının temasını. Esinlendiği gerçek olay ise askerliği esnasında Kayseri'de kasabada halk bir kayanın üzerlerine düşeceğinden çok korkarlarmış ve onu demir bir
Yaşar Kemal ile tanıştığım ilk eseri oldu. Oysaki İnce Memed serisi ile başlarım diye düşünmüştüm. Yaşar Kemal'in dili oldukça yalın ve sürükleyici. Betimlemeleri,olayların akışı oldukça güzel akıp gitti.
Karakterlerin duygu ve düşüncelerini tam bir gerçeklikte yansıtan bir kitap.
Bir kasa düşünün ki o kasabaya insanlar giremiyor hatta bırakın kasabaya girmeyi uzaktan bakanlar dahi korkuyor, geriliyor ve neler olduğu hakkında kimse konuşmuyor. " Girmeyin,uzak durun,belalı yer..."gibi cümleler. Böyle bir kasabaya da devlet Remzi Bey'i atıyor işte.
Bu roman oldukça kısa.72 sayfa.Ama derinliğe sahip bir roman. Sanki öğrenilmiş bir çaresizlik var karakterlerde. Melek Hanım ve Remzi Bey'in herkese rağmen o kasabaya gideceklerine inançları olsa bile Almanya'dan gelen Zeliha'nın çabalarını görünce ne Melek Hanım da ne de Remzi Bey de inanç kalıyor.
Çoğu okurun incelemesini okudum. Çünkü merak ettim. Yaşar Kemal çok başarılı ve saygı duyduğum bir yazar. Bu yüzden çoğu incelemeleri okudum."yarım kalmış hissi oluşturdu..."dese de birkaç okur aslında öyle olmadığını düşündürdü bana Yaşar Kemal. Okuyucusunda etki bırakmak adına böyle yazılmış olduğunu düşündüm. Denir ya Klasik Yaşar Kemal. Sahiden de öyle. Ne güzel, kaliteli bir yazar.
Tek Kanatlı Kuşlar'dan olmayalım.
Öyküler benim için, kısacık zamanlarda, bunalmış hissettiğim anlarda kaçış dünyam. Farklı karakterler ile kimi zaman bahçesinde rengarenk sardunyaların olduğu yolları çamurlu, insanları hüzünlü bir arka mahalleye , kimi zaman seneleri dimdik ayakta devirmiş yaşlı bir konağa , kiminde hiç gitmediğim şehirlere yolculuk...
Yolculuğa Hazır mısınız?
Seneleri, anıları, mutlulukları, hüzünleri, aşkı buruşuk bir gömleğe sığdırmış Cevahir Hanım ile gözlerimizin ardında sakladık sevgimizi, bakışarak anlattık birbirimize.
Dolmayan çay bardağına koca bir ömrü sığdırdık yalnızlığımızla birlikte, Salim'in son seslenişini bir tek Ayfer duydu.
Şeref ile birlikte sırlara karışan Hatice Gelin'in hikâyesine şahit olduk dolunay zamanı. Neşet Ertaş'ın sesinden Gönül Dağı' nı dinledik gözlerimiz uzaklarda.
Bir avuç akide şekerinde sevgiyi, şevkati, mutsuzluğu deneyimledim küçük Mustafa ile birlikte.
Ve bir erik ağacı yaprağına sığdırılmış, koca bir ömrü doldurmuş Aşk'ı okudum Sevan ve Zeliha'nın mektuplarından.
@oznurunat ; ilk kitabında, hayatın acı tadına bir tabak palaçinka sunmuş okuyucusuna, buyurmaz mısınız?
