Hanzala olayı şöyledir:
Peygamber’in (s.a.v) kâtiplerinden biri olan Hanzale b. er-Rebî’ el-Üseydî (r.a) şöyle rivâyet eder:
“Ebu Bekir bana rastlayıp: ‘Ey Hanzala nasılsın?’ diye sordu.
‘Hanzala münafık oldu’ dedim.
‘Sübhanallah. Bu nasıl söz ey Hanzala!’ deyince de ben şu cevabı verdim: ‘Biz Peygamber’in (s.a.v) yanında bulunduğumuzda bize cennet ve cehennemi anlattığı zaman, sanki onları gözle görür gibi oluyoruz. Sonra O’nun yanından çıkınca, kadınlarımızla, mallarımız ve çocuklarımızla meşgul oluyor, her şeyi unutuyoruz.’ Ebu Bekir:
‘Vallahi bizde de aynı şey oluyor’ dedi. Böylece ben ve Ebubekir beraberce yürüyüp doğru Allah Resulü’nün (s.a.v) yanına girdik. Söze ben başladım ve:
‘Ya Resulallah! Hanzala münafık oldu.’ dedim.
Peygamber (s.a.v): ‘Ne oldu?’ diye sorunca, şöyle anlattım:
‘Senin yanında iken bize cennet ve cehennemden bahsettiğin zaman sanki onları gözle görüyormuş gibi oluyoruz. Dışarıya çıkınca ise her şeyi unutuyoruz, kadınlarımız, çocuklarımız ve mallarımızla meşgul oluyoruz’. Bunun üzerine Peygamber (s.a.v) şöyle buyurdu:
‘Nefsim kudret elinde olan Allah’a yemin ederim ki, devamlı benim yanımdaki gibi olsaydınız, yataklarınızda ve yollarınızda melekler gelip sizinle tokalaşırdı. Ne var ki ey Hanzala! İnsan bazen böyle olur, bazen öyle olur (İnsanlar için bu normaldir) -bunu üç kere tekrarladı. (Müslim, Tövbe 12-13; Tirmizi, 2314)
Resûl (S.A.V.) dedi ki:
— Yedi kimse Hak Teâlâ’nın arşının gölgesinde bulunur. Bunlardan birisi Hak Teâlâ’nın korkusundan ağlayandır.
Hanzale, (Allah ondan razı olsun) bu olay için der ki:
— Resûlullah’ın yanındaydım. Bize öğüt vermekteydi.
Öyle ki, gönüllerimiz incelir, yumuşuyordu. Gözlerimizden yaşlar aktı. Ben eve geldim. Ev halkım, karım, çocuklarım konuşmağa başladık. Dünya işlerine daldık. Az sonra Resûlullah’ın öğütlerini ve ağladığımı hatırladım. Sokağa fırladım:
— Hanzale münâfık oldu! dedim.
Böyle diyerek sokakta giderken Ebû Bekir (Allah ondan razı olsun) Hazretine rast geldim. Bana:
— Öyle deme! Sen münâfık olmadın! dedi.
Ben doğruca Resûlullah’ın katına vardım. Kendilerine:
— Hanzale münâfık oldu! dedim.
Resûlullah:
— Hanzale hiç bir zaman münâfık olmadı! diye buyurdu:
Az sonra olan hali kendisine anlattım. Şöyle buyurdu:
“Yâ Hanzale! Eğer bizim huzurumuzda bulunduğum hâl üzerinde kalsaydın melekler gökten iner, yollarda, evleri nizde sizinle el sıkışırlardı. Lâkin, ey Hazale, saat saate uymaz. Bir saat bir türlü, bir saat bir türlü olur.”
Sayfa 339Kitabı okudu
•Hanzale münafık oldu;
Ebu Bekir (RA) ile birlikte Peygamber (SAV) yanına gittik.
“Ey Allahın Resulü! Hanzale münafık oldu!” dedim.
“Neyin var?” diye sordu. Ben de anlattım:
“Biz senin yanındayken sen cennet ve cehennemden bahsediyorsun, sanki onları gözle görür gibi oluyoruz. Dışarıya çıkınca her şeyi unutuyor, kadınlarımız, çocuklarımız ve mallarımızla meşgul oluyoruz.” dedim.
Bunun üzerine Peygamber (SAV) buyurdu:
“Nefsim kudret elinde olan Allaha yemin ederim ki, eğer siz devamlı benim yanımdaki gibi olursanız, yataklarınızda ve yollarınızda melekler gelip sizinle el sıkışırlar. Ne var ki, ey Hanzâle! İnsan bir böyle olur, bir öyle.”
Sayfa 182 - Müslim
