Ahmet Hanzal
@hanzaltoprak
Öldürmek için silah, hançer mi olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş kurşun olamaz mı?
Tokat
2 Nisan
16 okur puanı
Ocak 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Victor Hugo
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mi olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş kurşun olamaz mı?
Yine de aslında sevdiğim sadece sen değilsin, daha fazlası; senin aracılığınla bana hediye edilen varlığım.
Sayfa 114Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Ve her şeye rağmen bazen şuna inanıyorum: Eğer mutluluktan ölünüyorsa, bu benim başıma gelmeli. Ve eğer ölüme yazgılı biri mutluluk sayesinde hayatta kalıyorsa, o zaman hayatta kalacağım."
Sayfa 100Kitabı okudu
Evet, birbirimizi yanlış anlamaya başlıyoruz Milena.
Sen, sana yardım etmek istediğimi sanıyorsun, ama aslında ben kendime yardım etmek istemiştim.
Sayfa 87Kitabı okudu
Aslında dış görünüşünün benim için en ufak bir önemi yoktu, beni tek ilgilendiren sözlerindi.
Sayfa 76Kitabı okudu
Şeytanları tarafından işkence edilen insan farkında bile olmadan öcünü en yakınından alır.
Sayfa 57Kitabı okudu
Senin ışığını söndürüp, karanlığından şikayet edecekler.
Güneşi Bekleyen Çicek Misali
Fiziksel yaşananları mı unutmak daha zordur, ruhsal yaşadıklarımızı mı? Hangisi daha büyük yük verir gövdemize, kalbimize veyahut kendimize. Hep bir çeşit hayallerin peşinde sürklase olduk, oldukta ne geçti elimize hüzünden başka.
Aşk gönülden taştı gözlerden ırak,
Çok yaklaşmıştım artık ama mutlulukta uzak.
Senin gözlerinde tanıdığım aşk epey
Alacakaranlık Gökyüzünde
Alacakaranlık gökyüzünde, düşündüm; güneş nasıl senin gibi olabilirdi. Hem doğarken hem batarken aynı senin gibi hem uyurken hem uyanıkken bu kadar hoş gelebilirdi gözüme. İzledim uyanışını, yeni bir güne ışıklarını saçan bir güneş edasıyla güldün yüzüme. Belki de adaleti buydu dünyanın, her güzelin bir kusuru her kusurun bir umudu vardı kendince, evet ama bu kimin haddine! Neden günümüzde aşk gibi sevgi gibi kavramlar bu kadar aşağıya çekilmiş konumda hâlâ anlamamış olmakla beraber, yetindim kendimi severek ben. İnsan kendi yalnızlığına ne kadar muhtaçsa başkasının sevgisine de o kadar hasret kalmak zorunda mıydı? Bence bu olmamalıydı, günümüz insanlarının çoğunda olduğu gibi insan sevgisizde büyüyebiliyor ki -çocuklarımız hariç- buna zamanla ister içe kapanma diyin isterseniz bir psikolojik sorun ama umurumda bile değil. Ben beni ben yapan düşüncelerimi seviyorum. Size çıkarlı sevgilerinizle iyi mücadeleler.
-ahmethanzal
Biliyordum ve Farkındaydım
Özlüyorum, özlenmedikçe özlüyorum.
Biliyorum ve farkındaydım her şeyin, sen beni benimleyken bile sevmiyordun.
Ben kandım senin gülen yüzüne, bir bakışına, tatlı telaşına yere göğe sığdıramadığım o gözlerinin içine ben hapsoldum, biliyordum ve farkındaydım.
Seninle geçen her saniyemin kıymetini bilirken bile biliyordum gideceğini o yüzden dolu dolu yaşadım gidişini. Ayrılışını -yani epey önce kafanda beni bitirdiğini- samimiyetsiz tavırlarından anlamıştım oysa ki, son kez geçiyorduk o parkın önünden son kez tutuyordun ellerimi isteksizce biliyordum ve farkındaydım.
Ses etmedim içime attım çünkü annemde öyle yapardı o da sevilmedi ben gibi, biliyordum ve farkındaydım.
Kaç bahar geçti kaç hasret rüzgarı girdi sevdamızın arasına.
Derman olmuyordu seninle geçen güzel zamanlarım ve özlediğim anılarım, senin açtığın derin yaralara.
Biliyordum ve farkındaydım aslında hep böyle oluyormuşta biz farklı bir sonuç bekliyormuşuz gibi farklı bir telaşa kapıldım apansızca.
Deştin yaralarımı acımasızca ve en büyük kusurumda buydu ben verdim bu özgürlüğü sana, biliyordum ve farkındaydım.
-ahmethanzal