Ekonominin ve pazarın devlet ve kurumlarını tamamen kendi hakimiyetine aldığı, güvenlik ve şiddet toplumunun oluştuğu bir evrede, tüm toplumun dev bir hapishane sistemi olarak işlediğini daha rahatlıkla söylemek mümkündür.
Sayfa 71
İşkencehanedeki yoğunlaştırılmış şiddetin hapishanede yaygınlaştırılmış ve zaman yayılmış şiddete dönüştüğü, üstelik işkence gibi salt zor ilişkisiyle yüz yüze olmanın ötesinde gündelik bir hayatı yaşamak zorunda kalındığı da düşünülürse, kişi üzerindeki -fiziksel olmasa da- psikolojik etkisinin daha kalıcı olduğu varsayılabilir.
Sayfa 98
Kapatılan insana dair genel metafor, hapsedilenin beden olduğu, ruhun firar ettiğidir.
Sayfa 107
Hapishanenin saçmalığı hem insana (koğuş) hem insansızlığa (hücre) mahkûm etmesindedir. İnsana ve insansızlığa mâhkum olmak, kişiyi (kalabalığın daimi varlığı dolayısıyla) bireysel yaratıcılığından ve (tecridin daimi varlığı dolayısıyla) toplumsal yaratıcılığından mahrum eder.
Sayfa 120
Hapishane, modern zamanların modern bir kurumu olarak doğuyor, "hürriyeti bağlayıcı" ceza çektirme "mahremiyet" kazanıyor. İnsanları tek tek, "birey" olarak ele alacak, sonra da tektipleştirecek kurumlar birer birer doğuyor, var olanlar da bu zihniyete eklemleniyor: fabrika, kışla, yatılı okul, tımarhane, hapishane... Batı dışındaki topraklar ise "Batılılaştıkça" tanışıyor hapis cezası kavramıyla.
Sayfa 67
XVIII
Bütün bunları yazarken günün ağarmasıyla lambanın ışığı solgunlaştı şapelin çağı saat 6:00’yı çaldı.
Bu ne anlama geliyor ? Nöbetçi gardiyan hücreme geldi şapkasını çıkarıp beni selamladı ve rahatsız ettiği için özür diledi; kalın sesine mümkün olduğunca yumuşatarak bana kahvaltıda ne istediğimi sordu.
İçim ürperdi. O gün gelmiş miydi ?
XIX
O gün gelmişti !
Hapishane müdürü de beni ziyarete gelip kendisinden herhangi bir isteğim olup olmadığını sordu. Kendisinden ve astlarından yakınmamamı arzu ettiğini söyleyip sağlığın ve geceyi nasıl geçirdim hakkında sorular sordu, yanımdan ayrılırken de bana “beyefendi” diye hitap etti..
O gün gelmişti !
Sayfa 32Kitabı okudu
