duygularım beni zehirliyor, bunu kimse bilmiyor.iyileştim dediğim anda yeniden kanımı bulandıran lanetli bir döngüye hapsoldum ve bu sonsuzluk çemberi ölümden daha zor.zerre kadar duygu kalmasın isterdim her yandan kuşatılmış zayıf kalbimin içinde.leşke bir karanlığın orta yerinde öylece unutulup kalsaydım.
Sayfa 33Kitabı okudu
Duygularım beni zehirliyor, bunu kimse bilmiyor. İyileştim dediğim anda yeniden kanımı bulandıran lanetli bir döngüye hapsoldum ve bu sonsuzluk çemberi ölümden daha zor. Zerre kadar duygu kalmasın isterdim her yandan kuşatılmış zayıf kalbimin içinde.
Sayfa 33Kitabı okudu
Duygularım beni zehirliyor, bunu kimse bilmiyor. İyileştim dediğim anda yeniden kanımı bulandıran lanetli bir döngüye hapsoldum ve bu sonsuzluk çemberi ölümden daha zor. Zerre kadar duygu kalmasın isterdim her yandan kuşatılmış zayıf kalbimin içinde. Keşke bir karanlığın orta yerinde öylece unutulup kalsaydım. Beklenenden erken gelen misafir gibi kapıda beklerken ölüm, alelacele saçlarımı tarayıp güler yüzle buyur etseydim içeri. Oyalanmak için bir sebebim yoktu. Böylece hep genç kalsaydım, hep masum. Oysa şimdi kırık dökük bir yazgım var.
Ben burada bugünle gelecek arasında hapsoldum, ama ikisinden de umudum yok.
Sayfa 28Kitabı okudu
"bu kadarım artık yosun. zihnim böyle bir yer artık. karanlık... küflü... küçücük..." "ve ben zihnime hapsoldum."
