"BABASI, KENDİSİNİ BİR İNCİR DALINA
ASMIŞTI."
.
Böyle başlıyor kitabımız. Ki daha ilk cümleden böyle koltuğunuzda bi devinip aman aman noluyoruz oluyorsunuz :D Kitapta girişten de az çok anlayacağımız üzere sekiz yaşında bir çocuğun -girişten anlayacağımız kısım çocuğun sekiz yaşında olması değil tabiki :))- babası kendini incir ağacına asarak intihar ediyor. Daha sonra bu çocuk büyüyor ve ülkenin çok seçkin yazarlarından biri oluyor. Ve bu yazar bir piyes yazmaya karar veriyor. Piyeste işlenen konu bir noktaya kadar yazarın kendi hayatıyla paralellik gösteriyor, piyesteki ana karakterin babası da kendini bir incir ağacına asıyor, daha sonra piyesteki karakter de babası gibi intihar ediyor. Tabii piyes ülkede büyük ses getirince herkesin kafasında deli sorular; acaba yazar da piyesteki karakter gibi kendini babasının intihar ettiği incir ağacına asarak intihar mı edecek? Evet, konu genel itibariyle böyle.. Konunun çok özgün olması bir yana, anlatımı da o kadar derindi ki uzun zaman aklımdan çıkabileceğini sanmıyorum. Tekrar tekrar okunası bir başyapıt. Tek kelimeyle harikaydı. HARİKA! Bu cümleyi kurmaktan her zaman çekinmişimdir fakat bu kitap için gönül rahatlığıyla söyleyebilirim; bu kitabı okumadan ölmeyin!
