1.Dünya Savaşı'nı yaşamış olan bir kişinin mektuplarından oluşan bir kitap
1000kitap.com/kitap/Canakkale...
Sonra, zamanlar kötü. Bütün bunlar nasıl oluyor, nasıl geçiyor anlamıyorum. İşler daima aksıyor. Neden böyle oluyor? Her geçen gün ekmeği daha pahalı alıyoruz. Ev kiraları daha pahalılanıyor. Vergiler biniyor. “Harp bitsin her şey ucuzlayacak” diyoruz. Harp bitiyor, bir yenisi başlıyor, hiçbir şey ucuzlamıyor. Kimisi, çocukken işler daha iyi gidiyordu galiba diye düşünür. Kırk paraya bir cep leblebi. Şimdi? Şimdi kırk paranın, beş kuruşun lafı mı olur? Para peynir gibi eriyor. Peki ama, bunun sonu nereye varır? Bunu ben bilemem. Başımızdaki büyük adamlar düşünmeli. Muhakkak düşünüyorlar. Gazeteler, radyolar, her gün onların düşündüklerini söylüyorlar. Diğer bazıları onlarla uğraşmaya kalkışmışlar. “Muhalefet” yapıyorlar. Bir gürültüdür gidiyor. Ben bazen hükümetten yana, bazen muhalifim; bazen gerici diye, bazen komünist diye, evimi polisler basar, beni alır götürürler. Bazen evimde oturur, kanarya beslerim. Gazeteye, radyoya elimi sürmem. Ekmek yine ucuzlamaz. Aksine bozulur, esmerleşir, bir kuruş da üste koyar.
...bence, ilerlemeyi sağlayacak asıl okul, birliklerdir.
Bence askerlik sanatını asıl öğrenip uygulayacak gerçek öğretmen ve eğitmenler, birbirinden yüksek olan komutanlardır.
Çünkü bence, Harp Okulu'ndan alınan diploma genç teğmenin, bölük komutanı olan subayın eğitimi altına girebileceğini gösteren bir kanıttır.
Bugün, 29 Mayıs 1915'te yapılan hücumda yararlıktan! dolayı yeni çıkarılan harp madalyasıyla ödüllendirilme emrim geldi. Tuhaf, ben vazifemi! yerine getirmekten başka bir şey yapmadığımı zannediyorum. Ne ise bir hatıra olmak üzere kalır.
