Çocuk ölümlerinin kanıksandığı bir dünyada yaşamak her zaman tuhaf gelmiştir Dav'a. Ecel ne sebep uydurursa uydursun, bir çocuğun ölümünün kabul edilebilir bir yanı yoktur. Henüz aşkı yaşamamışın, toprağın bir tohumu nasıl cana ve ruha dönüştürdüğünü görememişin, dünyayı gökten ve dipten, ateşten ve sudan tanımamışın dünyayı terk etmesinin kabul edilebilir bir yanı olamaz, bunun yeri ve zamanı da olamaz üstelik! Ne hastalık ne açlık ne de ağza alınamayacak çirkinlikteki savaşlar... Bir çocuğun ölümü henüz soğumamış bir ötegezegenin karadelik tarafından yutulmasıdır ki sessiz bırakır her şeyi ve herkesi. Hiç olmamış gibi dünya, hiç var olmamış gibi hayat, sonsuz bir boşluğun içine çekilmekten ibarettir.