HASAN KANMAZ
@hasedow
Belki bir Ziyâ Paşa değildik ama bizim de dîde-i huffâşı rencîde etmişliğimiz vâkîdir.
FİNANS MÜDÜRÜ
ADÜ İŞLETME
HATAY
İSKENDERUN, 5 August
15 reader point
Joined on May 2018
ANNEM ANLATSIN
ver kendini yeşile,
tonunun tartışılmasılması
köydeki annemlere kalsın..
bırak kendini aydınlığa,
tonunun tercihi kafandaki
beyaz sandığın siyahlara kalsın..
Yok
Gözümde yok bir ışık
Full erzak buzdolabı üstelik
Ülkemde güneş de doğmak üzeredir
Ama yok.
Defterin sayfasını çeviren yok,
Sorunun cevap anahtarı hatalı
İkna edebilecek takatim yok,
Ben içeri düştüğümden beri, güneşin etrafında on kere döndü dünya.
Ona sorarsanız: “Lâfı bile edilmez, mikroskobik bir zaman.”
Bana sorarsanız: “On senesi ömrümün."
Nazım Hikmet RAN
Reader Follow Recommendations
Ah şu gecenin sessizliği... İnsan içindeki gürültünün farkına varıyor.
Bizden bir parça
DUHA'layım BEN DE
ver kendini yeşile,
tonunun tartışılmasılması
köydeki annemlere kalsın..
bırak kendini aydınlığa,
tonunun tercihi kafandaki
beyaz sandığın siyahlara kalsın..
KAYNAMIŞ MISIR
-kaynamış süt mısır!
gözlerinin baktığı yerde bir bülbül
gülüne şarkı söyler şimdi,
ve sana tüm bakan gözlerin,
bulunduğu bedenlerinin,
taşıdığı kalplerin içinden
en güzel salavatlar
huzuru üfler aynı güzellikteki
SEN NASILSINIZ
Geleceği
aydınlık(mış) gibi pazarlıyorsunuz
azizim..
Adına umut,
adına hedef,
adına amaç,
adına güzel,
Kar
Gökte altı köşe musadan hariç,
Attığım adımlar, meteorolojik kayıntı
olarak dışa vurur kendini..
Değmeyin kalan iki dirhem bakar ferime,
kuşlar
atlar
itler
kalemim
içim
dışım
wanted
duvar
don var
demir erir
elim donar
ötedeyim, ötedeler, ötede..
Hasan KANMAZ
GÜL MÜ BÜLBÜL
Sorsan
Sesini sakındı, derken biri
Kokusunu esirgedi, der öteki..
Bilseler
Bir kanat çırpışı bekler, öteki
Bir gönül mevsimi, diğeri..
Bilmezler
Duygusal bir hikaye olarak
anlatılır bütün aşklara,
Bir tek kendilerinin bilmediği,
birbirlerine olan beklemekleri
birbirlerine olan gitmemekleri...
sahteydim. farzın hoşnutu elime doğmuştu.
dergâhen dolandıydım ayın potuna
ve dahi ben boyuna
enine boyuna
gençtim.
Ah Muhsin Ünlü, Asosyalist Manikfesto
Fundamentalim.
Uzuvunda isterdim tozlarımı patlatmak, çünkü
Nefistin. La kin
Duh kıldın beni; ama tâ topraktan yüceldim geliyorum şimdi gül’e durmak için baştan
Ancak ayaklarına fetişebilmem; ondandır
Kanıl bir intihar çiçeğidir anın,
Başucunda şerefiyle bitivermiş
imimin.
Dur koklatma: fena ölüyorum
Doğup büyüdüğü yere ait değil insan.. İnsan, olmak isteyip de olamadığı yere ait... Şey gibi bir his işte bu; çok, çok susamak gibi...