Demek ki insanlığa güven duymanın tam olarak yıkılışı böyle oluyormuş diyordum, umut kapılarının, pencerelerinin sıkı sıkıya kapatıldığı bir kararlılık hali, artık hiç kimsenin aralayamayacağı bir demir kapı...
Kitap tıpkı baș karakter Raif Efendi gibi yașamadığı inancına tabi olan ve hayalindeki insana ulașmayı bir köşede sessiz sedasız bir şey yapmadan bekleyen ve başına geleceklerden habersiz olanlar- sanırım ben de bunlardan biriyim - için bir hayat dersi niteliğinde. Eğer önce kitabı sonra yorumumu okursanız yazdıklarımı daha iyi anlayacağınızdan