Hastalık ve Bireysel Tarih
Nasıl ki korku, dışsal tehlikeye karşı bir tepki ise, kaygı da içsel çelişkinin duygusal boyutunu oluşturur. ... Hastalığı benzersiz kılan bütün korunma mekanizmalarının altında kaygı yer almakta ve her hastalık türü, bu kaygıya karşı belirli bir yöntemle tepki vermektedir. HİSTERİK kişi kaygısını bastırıp geçersiz kılarken, bunun bedensel bir belirti olarak ortaya çıkmasına olanak verir. ... PARANOYAK kişiye gelince çelişkilerini kendi içinde barındıran tüm duygularını öteki kişilere yansıtarak, ketdisini mitsel bir şekilde haklı göstermeye çalışır. ... Kaygının gizli dayatmasıyla savunma mekanizmaları devreye girmeye başlar. ...
Öyleyse bir anlamda, psikolojik evrimin kaygı aracılığıyla bireysel tarihe dönüştüğünü söyleyebiliriz.
Sayfa 54 - AyrıntıKitabı okudu
Türkiyede bitmek bilmeyen Definecilik merakı?..
Definecilik, sanırım Türkiye'ye özgü, hastalık denilebilecek bir tutkudur. Niçin Türkiye'ye özgü? Çünkü Türkiye, üstüste altalta tarihsel dönemlerin yığıldığı, karman çorman olduğu bir ülke. Nereyi kazsan toprağın altı boş çıkmaz, bir tarih eseri bulunur. Çünkü Türkiye bütün ünlü istilacıların uğrak yeri olmuş, pekçok savaşlara alan olmuş, nereyi kazsan, bozguna uğramış istilacıların zengin kalıntılarının bulunacağı umudu vardır. Çünkü Türkiye yüzyıllar boyunca çetecilerin, eşkıyanın, başkaldıranların at oynattığı, yeraltına hazine gömdüğü, yolbağcıların vurgunlarını mağaralara sakladığı gepgeniş bir alandır. Çünkü Türkiye, Batılı ülkelerdeki anlamda bireysel mülkiyetin çok geç kurumlaştığı, can ve mülkün güvencesiz olduğu, yarın korkusunun estiği bir ülke olduğundan, kendilerini güvene almak isteyenlerin toprak altına testiyle, küple altın sakladığı biyerdir.
Sayfa 243 - Nesin Yayınevi
Michel Foucault - Delilik, Bütünsel Yapı
“Delilik şüphesiz aptallıktan iyidir.”
Kuşkusuz, insanların davranışında ve dilinde, toplumun belirli bir tavır takındığı bazı olgular karşısında hassasiyet göstermeyecek kültür yoktur. Bu insanlara ne tamamen hasta ne suçlu olarak ne tamamen büyücü ne de sıradan insanlar olarak davranılır.Bu insanlarda,
“Zaman zaman, gerçekte ilerleme olmadığı savunulur; kitle savaşlarıyla çok sayıda insanı öldüren, karaları ve okyanusları daha çok atıkla kirleten, zorlama mekanik bir varoluşa tâbi kılarak insanların değerini yok eden bir uygarlığın, yalnızca avcılık, toplayıcılık ve tarımın var olduğu tarih öncesi çağlara göre ilerleme sayılabilmesi çok zordur denir. Ama bu düşünce, romantik bir çekiciliği olmasına karşın yararsızdır. İlkel kabileler bugünün modern toplumuna göre insana çok daha az bireysel özgürlük tanımıştır. Antik dönemlerdeki savaşların, modernlerine göre çok daha az ahlaki gerekçesi vardı. Antik dönemlerdeki savaşların, modernlerine göre çok daha az ahlaki gerekçesi vardı. Atık üreten bir teknoloji bunları doğaya zarar vermeden atmanın yollarını da bulabilir ve buluyor. Ve okul kitaplarında ilkel insanı gösteren resimler bazen onun ilkel yaşamının kötü yanlarını göstermez -acı, hastalık,kıtlık, yalnızca sağ kalabilmek için harcanması gereken ağır emek-. Salt hayatta kalabilmek için uğraşma tasasından bugünkü modern yaşama geliş, ilerlemeden başka bir şeyle tanımlanamaz ve bu ilerlemenin tek nedeni de çok açıkça aklın kendisidir.”
Sayfa 131
