Bugün hastaneye gittim en son o hastaneye dedemi götürmüştük hastanedeyken ben yatacam demişti sonra koltuğun birine geçmişti montumu çıkarıp vermiştim kafasını koysun diye bugün yine gözüm aynı yere daldı çok acı geliyor her yerde bir anısı var ama kendi yok🥺🥀
Sevim hastanedeyken evdeki sessiz tayyareyle jet motoruna ben baktım. Biri yerinden kımıldamıyor, biri koyduğun yerde durmuyor.
Benden birşey bekliyordu. Bir özür mü ? Memnuniyetle dilerdim. Hastanedeyken çok üzgün olduğumu kaç kez söylediğimi ben bile bilmiyordum ama eğer istediği buysa ömrümün geri kalanında her gün özür dilemeye hazırdım.
Sayfa 208Kitabı okudu
“ görülmüştür “ damgası yemiş pulsuz mektuplar
cemal süreya’nın on üç gün boyunca 1967-1978 yıllarında aralıksız yazdığı bu mektuplara, aslında tek ve uzun bir mektup gözüyle bakmak daha doğru. biçimsel açıdan oscar wilde’ın de profundis’i gibi.
zuhal tekkenat, cemal süreya’nın ikinci eşi ve aynı zamanda memo emrah’ın da annesidir. cemal süreya, “ipekböceği sesli sevgilim” der biricik zuhal’i için. doğruluğundan emin olmamakla birlikte bir de hikaye dolaşır onların evlilikleri hakkında: usta şairimiz bir arkadaşına düğmesini dikebilecek bir kadınla evlenmek istediğini söyler. bundan birkaç gün sonra ise zuhal’le tanışır. görür görmez zuhal’den etkilenen süreya, yaka düğmesini koparıp ona uzatır ve evlenme teklifi eder.
meselenin özü şu ki, cemal süreya gerçekten çok sevmiştir zuhal’i. zuhal de, hayatının en mutlu ve en mutsuz günlerini onunla yaşamıştır. böylesine çapkın bir adamla birlikte olmanın kolay olmadığını, az çok tahmin edebiliyoruz.
İşte süreya’nın “on üç günün mektupları”, zuhal hastanedeyken ona yazdığı 24 mektuptan oluşur. her cümlesi aşk, her cümlesi hasret kokar satırlarının. ben de sizlerle süreya’nın eşine yazdığı mektuplardan bazı satırları paylaşayım istedim. 
On Üç Günün Mektupları 
Cemal Süreya paylaşalım da, siz de oturup bir sorgulayın bugünkü aşkları.
gündelik yaşamın sıkıntıları içinde, bir yandan yaşam kavgası verirken bir yandan da bütün boyutlarıyla şiiri yaşayan dar gelirli devlet memurunun uzun bir aşk mektubu.
“Sen hastanedeyken hediyelik dükkanından almıştım ama sonra hiç…Neyse işte görünce aklıma sen geldin.”(peluş bir kirpi almış.)
“Görünce aklına ben geldim. İğneleyici olduğum için mi?”
“Hayır, bak şimdi, seni çok derinlemesine tanıdığıma dair çok ince ve anlamlı bir metaforum var,” dedi, ensesini kaşıyarak.
Bir kaşımı kaldırdım. “İğneleyici olduğum için.”
“İğneleyici olduğun için,”diye kabul etti yüzünü buruşturarak.
Sayfa 388 - NemesisKitabı okudu
Hastanedeyken sevgi benimle konuşmuştu:"Ben hem her şeyim hem de hiçbir şey. Rüzgar gibiyim, pencereler ve kapılar kapalıysa içeri giremem."
Hastanedeyken sevgi benimle konuşmuştu: "Ben hem her şeyim hem de hiçbir şey. Rüzgar gibiyim, pencereler ve kapılar kapalıysa içeri giremem."
Bense sevgiye şöyle karşılık vermiştim: "Ama ben sana açığım!"
O da bana şöyle demişti: "Rüzgar havadır. Senin evinde hava var ama her taraf kapalı. Eşyaların tozla kaplanacak, rutubet yüzünden çerçevedeki resimlerin mahvolacak, duvarların lekelenecek. Sen nefes alıp vermeyi sürdüreceksin, benim bir parçamı anlayacaksın, oysa ben bir parçadan ibaret değilim, ben Her Şey'im ve sen bunu asla anlayamayacaksın."
Sayfa 318Kitabı okudu
Yaşayacağız.
*
H er şeyimi sana borçluyum. Sana rasladığım sıralar yıkıntılıydım. Sen onardın beni. Tuttun elimden kaldırdın. Ben de ekmek gibi öptüm alnıma koydum seni, kutsadım.
*
Aşk büyüdü, aşk!
*
Sen hastanedeyken her gün yazacağım sana.Seni nice sevdiğimi anlatacağım.
*
Yüzüğünden öperim.
