Nerede hata yapıyorum? Elimden geleni yapıyorum, erkenden geliyorum, yapılması gereken işleri yapıyorum, elimden geldiğince herkese yardım etmeye çalışıyor işin ucundan tutuyorum.. Ama bir türlü istediğim değeri görmüyorum. Önemsenmiyorum. Yardım ettiğim insanlar bir tebessü mü görmezden gelirken kendine kötü davranan insanlara karşı daha saygılılar ama bana gelince hiç cömert değiller.. Bende diyorum ne zaman konuşacaksın ne zaman patlayacaksın, gitin öğle yemeğini buldun diyerek güldüm.. Titriyen bir ses, kırlmış kelimeler nasılda dökülüyor. Taştım artık bazı şeyler ağrıma gidiyor. Neden ağrına gidiyor dedim. Yukarıda saydım ya diyor. Yapma söylediklerini en fazla ne olabilir ki diyorum.. Kendimi suçlu hissederim. Kavga çıkabilir, o kadar iş yaptığım halde yerim yok temelli dışlanırım herhalde diyor. Zaten dışlanmışsın zaten yerin yok baksana diyorum. Boşver çıksın kavga ayrıca senden bunları kimse yapmanın istememiş anladığım kadarıyla sen kendin yapmışsın bu da yanlış. Ama sen bunu bilmiyorsun, niyetin o kadar güzel ki heba edilmiş.. Boşver biraz bencil ol, önce kendini şarj et sonra başkalarını şarj edersin.. Sınırların yok olmadığı içinde sinirlerin oluyor bu şekilde. Başkasının hakkına hukukuna girmiyorsun, sağlıklı bencil olmayı öğren artık dedim. Yapabilir miyim. Yapabilirsin ama önde göğüslemen gereken konular var. Yalnız kalma gibi mi ? Zaten yalnızsın baksana diyorum. Haklısın diyor gülerek..
Sessiz Çember:Kurbanı hatırla
Yeni kapı ağır ağır açıldığında, içeriden gelen hava daha da soğuktu. Burası diğerlerinden farklıydı. Daha sessiz… daha derin.
Duvarlarda yazılar vardı, rastgele değil, özenle seçilmiş cümleler:
“Kurban unutmaz. Katil unutsa bile.”
“Sessizlik, en derin çığlıktır.”
“Her günah bir bedel ister.”
İçeri giren herkes bir adım daha temkinliydi artık.