Türkiye Cumhuriyeti bugüne kadar hiçbir zaman böylesine acemice yönetilmedi, dosta düşmana rezil edilmedi.
Birileri ne zaman Suriye’den söz açsa, aklıma her seferinde Atatürk’ün Hatay’ı nasıl Türk yurdu yaptığı aklıma gelir, düşünürüm, gurur duyarım.
Ayrıntısına girmiyorum, çok ince hesaplarla orada bağımsız bir Hatay Devleti kurdurdu.
Sonra referandum yapıldı ve halkın oylarıyla Hatay’ın 1939 yılında Türkiye’ye katılması sağlandı. Tohumları Atatürk serpmiş, her şeyi kitabına göre ayarlamış ve onun ölümünden bir yıl sonra Hatay resmen Türk toprağı olmuştu.
Bir tek kurşun atılmadı, bir kişinin bile burnu kanamadı.
Dış politika dediğin işte budur… İşi tereyağından kıl çeker gibi sorunsuz bitirmektir.
Bir de şimdikilere, Suriye olayında rezil rüsva olanlara, ne yapacağını şaşırıp AB’den para dilenenlere bakın…
Farkı anlarsınız.
EMİN ÇÖLAŞAN..
"O içeride geriliği, cephede düşmanı yendi; ezellik saltanatı, asırlık hilafeti, yüzyıllık fesi, bin yıllık harfi, Hatay'da sömürgeciliği, Çanakkale'de dünyayı yenenleri... O, dışı içi, her şeyi her şeyi yendi ve... Yalnız çürük bir ciğere yenildi."
Sayfa 114 - İş Bankası Yayınları
Boğazlar Meselesi ve Hatay Sorunu'nu çözen Atatürk'ün ömrü Musul'u topraklara katmaya yetmedi. Musul'un alınmasını vasiyet ettiği söylenir.
Bugün bölgede "Türk" adını bile geçirmiyorlar; Türk kendi vatanında öksüz kaldı!
"Atatürk, kimseye sezdirmemekle beraber, öleceğini anlamışa benziyordu. Atatürk'ün ölüm felsefesi sade idi: ''Ölümü istemek bir cesaret değildir ama, ölümden korkmak ahmaklıktır'' derdi.
Yine de vazifesi üstüne titriyordu. Savarona'da reislik ettiği bir kabine toplantısı altı saatten fazla sürmüştü. Gündem, Hatay meselesi idi.
Atatürk denizi pek sevdiği ve eski devirden kalma çürük yatla bir iki tehlike atlattığı için hükûmet ona Savarona'yı almıştı. O yaz yatla gezintiler yapmağa pek hevesli idi. Yatağa düşünce:
- Bu yatı bir çocuk oyuncağını bekler gibi beklemiştim. Bana hastahane mi olacaktı? demişti."
Sayfa 488 - PozitifKitabı okudu
-Can_Dundar362.jpg){kind=small}
Meraklısına Notlar - Atatürk Sonrası İnönü Dönemi
İnönü’nün faşizan CHP diktası döneminde, Mustafa Kemal Paşa’nın ‘çağdaşlaşmak’ ilkesi (‘muassır medeniyet seviyesine ulaşmak’), gayet ustalıkla ‘Batılılaşmak’ biçimine dönüştürülmüştür. Nasıl ki dış politikada, Mustafa Kemal’in ölümüne kadar Batılı emperyalist ülkelerle ittifaklara girmeyen Türkiye, İnönü döneminde İngiltere ve Fransa île ittifak
Sayfa 64 - İş Bankası Kültür Yayınları 5. BaskıKitabı okudu
Geçen harp somasının üç diktatörü Mussolini, Hitler ve Stalin'dir, üçü de sivildi. İktidara geçince sivil esvaplarını çıkarıp üniforma giydiler ve ölünceye kadar da üniformalı kaldılar.
Atatürk ise askerdi: Generalliğini Anafartalar'da, mareşalliğini Dumlupmar'da kazanmıştı. İktidara geçince üniformasını çıkardı. Sivil esvap giydi ve ölünceye kadar öyle kaldı. Hatay, bir Misakı Milli meselesi olduğundan, bu sancağı vatan topraklarına katmaya çalıştı. Bunun dışında her türlü irredandizmi reddetti ve Türk milletinin gözlerini harp meydanlarından barış meydanlarına çevirdi. Ona, medeniyet zaferine doğru savaş yollarını açtı.
. Buda ölürken:
- Üstad öldü diye ağlamayınız, üstad size öğrettiklerimdir, demişti.
Atatürk de bizlere öğretmiş olduklarıdır.
Sen ne güzel adamsın.
1)"Ben toprak büyütme meraklısı değilim . Barış bozma alışkanlığım yoktur. Ancak sözleşmeye dayanan hakkımızın isteyicisiyim. Onu almazsam edemem. Büyük meclisin kürsüsünde milletime söz verdim. Hatay'ı alacağım. Milletim benim dediğime inanır. Sözümü yerine getirmezsem milletimin huzuruna çıkamam. Yerimde kalamam. Ben şimdiye kadar yenilmedim, Yenilmem. Yenilirsem bir dakika yaşayamam."
2) "Benim şan ve onurumdan sözetmek de hatadır. İyi dinleyiniz öğüdüm budur ki, içinizden herhangi bir adam çıkar, şan, onur davası güder ve benzersiz olmak isterse , başınızın belasıdır ; ilk önce kafası kırılacak adam budur ! Üyesi olduğum Türk Milleti'nin şan ve onuru varsa, benim de bir birey olmak sıfatıyla şanım ve onurum vardır, asla başka değilim."
