Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim de bir ruhum bulunduğunu öğrettin.
‘‘Maria’’ diye fısıldadım. ‘‘Nasıl oluyor da bir insan diğer bir insanı bu kadar çok mesut edebiliyor?.. İnsanın içinde ne müthiş kuvvetlerim saklı olması lazım!’’
Hırsla çakarım kibriti
İlk nefeste yarılanır cıgaram
Bir duman alırım, dolu
Bir duman kendimi öldüresiye
Biliyorum ‘‘sen de mi?’’ diyeceksin
Ama akşam erken iniyor mahpusâneye
Ve dışarda delikanlı bir bahar
Seviyorum seni
Çıldırasıya…
Pişman değiliz belki de memnun gideriz
Bir dilberin endamına meftun gideriz.
Leylâmızı kaç yıl aradık yok, yine yok
Gel gör ki cihandan yine mecnun gideriz
Hem canlılığım hem de şu canımsın sen
Şehrim, köyüm, ülkem ve cihânımsın sen
Senden ne saray isterim artık, ne de ev
Ben nerde isem orda mekânımsın sen