Ayı hatırlamıyorum. Gün hepten yok Bir şey var... ama onun da ne olduğu belli değil.
Bütün bunlar, insan beyninin kafatasın içinde olduğunu düşündüğümüzden kaynaklanıyor olabilir, ama değil işte. İşin aslı, beyin Hazar Denizi'nden buraya rüzgârın esintisiyle geliyor.
Sayfa 30
Herhangi bir ay. Gün belli değil.
Ah, insan istiyorum ben! İnsan görmek istiyorum karşımda!
Yalan söylüyorsam aylığımı almak nasip olmasın.
Sayfa 11
Her şey kendi elimizde...
Eskiden bir sis perdesinin arkasından seyrediyordum dünyayı... Bunun sebebi de beynimizi kafatasımızın içinde zannetmemiz!.. Kafatasına hap-solmuş bir beyin nasıl düşünebilir? Halbuki beyin dediğimiz şey elle tutulmaz gözle görünmez bir esintidir.
Ne çok aptal var dünyada!
Sayfa 80Kitabı okuyor
- Aceleyle nereye böyle?
- Mezarlığa. Gidip kendimi asacağım.
Sayfa 60Kitabı okuyor
Gerçek mutluluk nedir ki zaten? Mutluluğu beklemek değil mi?
Sayfa 41Kitabı okuyor
Yorgun ve buğulu gözler, Tanrı'nın üstümüze örttüğü karanlık perdenin ardını seçmeye uğraşıyordu. Bu nasıl bir karanlıktı? Şafaktan önceki mi? Yoksa gecenin, yalnızlığın ve umutsuzluğun habercisi olan akşam karanlığı mı?
Sayfa 31Kitabı okuyor
- Gözlerime inanamıyorum!
- Böylesine güzel gözlere inanmamak suç sayılmalı.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Baş döndürücü, gizemli Doğu içinde ne çok sır saklıyor.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Akıllı insan için hayat her zaman basittir.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Zaafların gözü kör olsun!
Sayfa 12Kitabı okuyor