Eşyaların gücü, içlerinde birikmiş hatıralar kadar, bizim hayal ve hatırlama gücümüzün cilvelerine de bağlıdır elbette.
“İnsan garip varlık.Yaşarken sürekli nasıl öleceğini düşünüyor.”Suyun öte yanından bakmak gibi.Ne ağrı ne sızı.Önce sizden gelen uğultulu seslere alışmak zor oluyor.Tanıdık kokular sızıyor bazen.Duyu denilen şey bitse de hatırlama kalıyor geriye. Onun en güçlüsü çünkü.Anıların kodları zamanın en derinlerine işleniyor.Hepsi aniden geri geliyor. Ama onları tutamıyorsun da . Eski sandık kokusu gibi işte.”
Can Yayınları 4.BaskıKitabı okudu
Birçoğumuzun yaşarken yapılmış otopsisi...
Hatırlamanın sancıttığı bir yer var insan zihninde, sanki bilincindeki nasırın üzerine basan bir ayak kadar sert ve hırpalıyor her yeni hatırlamayla. Ama diğer taraftan terk edilmişlik, dağılmışlık, yıpranmışlık gibi kötü ve depresif duyguları çağrıştıran hatırlama hallerinin önemli olumlu yönleri de var. Çünkü insan ruhu, en çok kendi haline kaldığında yaşanmışlıklarındaki iri taneli lezzetleri yeniden hatırlayacağı zamanlara yolculuk yapıyor. Tabi hatırlamak her zaman zihne iyi gelmeyebilir. Barthes’in; “canlı kalmanın koşuludur bu; öyle ya, unutmasaydım, ölürdüm. Arada bir unutmayan kişi ölçüsüzlük, yorgunluk ve bellek geriliminden ölür” cümlesi birçoğumuzun yaşarken yapılmış otopsisi gibidir sanki. İnsan sadece kötü anılarının değil, bazen iyi anılarının da iplerini çözmeye, hep hatırlamaya değil de biraz unutmaya gönüllü olmalı. Çünkü yeni günde yaşanacak her bir yeni mutluluk, eski güzel zamanlarla kıyaslanarak örselenip azımsanabiliyor o hatırlananlara bakınca.
EV: Envai çeşit tanımı çatısı altında toplayan en kapsamlı türev...
“Orda bir ev var, uzakta,
O ev bizim evimizdir.”
Ahmet Kutsi Tecer
Nermin Yıldırım 2019’un mart ayında Camino de Santiago’nun Portekiz ayağının kıyı rotasını bir arkadaşı (romanda da aynı ismi taşıyan Ogo karakteri) ile beraber yürümeye başlar.
i.hizliresim.com/lnzjz0h.jpg
Sırtında
Hatırlama bir buluşma biçimidir.
Sayfa 6Kitabı okudu
