Şairin, “Yol ikiye ayrılmıştı ormanda ve ben/
Daha az katedilmiş olanı seçtim” mısraları har vurup harman savrulan bir mirasın külleri gibi havaya saçılır.Ayakları olduğu halde durmanın,dudakları olduğu halde susmanın basıncıyla kaskatı kesilir insan ve kıpırdayabilmek için mecburi istikameti bildirecek sesi bekler.Binlerce yolun elenip iki yolun kaldığı bu finalden kaçabilmek için bir taş ya da bir bitki olmaya razı olur, yeter ki bu anı yaşamasın