Ne iyi etmişsin de Aşk Şiiri Seçkisi yapmışsın! diyesi geliyor insanın.. Murathan Mungan Külliyatını ömür bitmeden bitirmeyi hayal eden biri olarak; ara ara dönüp böyle seçkilerde bazı şiirler, bazı dizelerle tekrar karşılaşmak gerçekten mutluluk verici. Eski dostla, bir anıyla karşılaşmak gibi.. Hatta belki de "eski sevgiliyle yıllar sonra bir kahve içmek gibi..."
Yalnız bir Opera: her okuduğumda ayrı bir, kederle karışık, huzurun sonradan bulunmuş hali...
Terastaki Havlu: İmge, imge, imge!
...ve Kayıp Pena: kayıp bir pena rastgele bir kitabın içinden düştüğünde nasıl hissetmişse Mungan, şiire her rastladığında aynen öyle hissediyor insan.
Murathan Mungan şiirlerinin geneline söyleyecek pek de bir şey bulamam, ancak seçki yeteneğine değinmeden geçemeyeceğim burada; sayfalar ilerledikçe farklı yıllarda yazılmış ve farklı kitaplarda yayımlanmış şiirlerin aslında bağlantılı olduğunu, belli bir sıralamayla gittiğini fark ediyorsunuz. Bence bir yazarın/şairin yazmaya başlamasından bu yana içinden geçtiği tüm duygusal dönemleri hissedebilmek adına bu çok çok önemli..