Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
12638
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
"‘Cehennem’e gönderemezsin beni.’
‘Niye gönderemezmişim Cehennem’e?’
‘Çünkü hayatım boyunca orada yaşadım.’
Bunun üzerine Tanrı’nın mahkemesinde büyük bir sessizlik olmuş.
‘Ne yapalım! Cehennem’e gönderemediğime göre seni Cennet’e göndereceğim.’
‘Cennet’e gönderemezsin beni.’
‘Niçin gönderemeyeyim Cennet’e?’
‘Çünkü onu hiç hayal edemedim.’
Ve Tanrı’nın mahkemesinde büyük bir sessizlik olmuş.”
Kalabalık, bana yakın bir kalabalık bulabilmek umuduyla, uzak kalabalıklardan ıssızlıklara kaçardım. Bana hiçbir şey sorulmadı; hiçbir şey elde edemedim; ta ki bir gün canıma tak edip, evden epey uzaklaşana dek. Beni aramaya kimse çıkmadı. Kendi başıma, yorgun ayaklarım, koca ahmaklığım ve bulutlar gibi yükselen hayal kırıklığımla eve dönebildiğimde, akşam yemeği bitmişti. Aç kaldım. Bir şey elde edeyim derken, yemeği bile kaçırmıştım. Tabii o an gülebildiğimi söyleyemem; bakmayın şimdi de gülmüyorum. Biraz gülümser gibi yapıyorum — eee, olgunluk numaraları... Yoksa, içim kan ağlıyor. Acaba yemekte ne vardı — lokma bırakmamış kâfirler.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Gerçek hayattan esinlenmiş etkileyici bir öykü…
Annem, evi, babamı ve bizi terk ettiğinde ben altı yaşında, abim sekiz yaşındaydı. Annemin babamı terk etmesini o yaşta bile anlamıştım da, bizi terk etmesini anlamamıştım. Anne çocuklarını terk eder miydi?
Babam, annemi döverdi. Babam beni, abimi döverdi. Ben o yaşlarda babalar döver diye biliyordum. Babalar döver…
Anneler olmayınca, evlerin
İnsanlarla nasıl tanışılır sorusunun cevabı buldu beni bugün.
Çocukluk hayali olan insanlarla tanışmak için kitapları seçen bir kadın "merhaba" dedi. Sonrasında nasıl bir aile yapısı böyle bir hayal oluşturur diye düşünmeden edemedim doğrusu.
Rukiye (instagramdan kendisini
bulabilirsiniz) kitabını yol, bisikletini vesait, bizleri ise yolcu kabul etmiş. Yol boyunca okurunu bulmaya adamış. Önce bir hedef belirlemiş, hedefine ulaştıktan sonra vazgeçmemiş. Nasılsa hedefler ulaşılmak için vardı.
Yollar yolcular içindi. Ya kitaplar kimin içindi?
" Ben gerçekleşsin diye hiç hayal kurmadım. Elimde o kadar çok hayal kırıklığı varken buna cesaret edemedim."
Ama asıl istediğim aranmak, bulunmak, neden böyle birşey yaptığımın, neden yalnız kalmak istediğimin sorulmasıydı. Kalabalık, bana yakın bir kalabalık bulabilmek umuduyla, uzak kalabalıklardan ıssızlıklara kaçardım. Bana hiçbir şey sorulmadı; hiçbir şey elde edemedim; ta ki bir gün canıma tak edip, evden uzaklaşıncaya dek. Beni aramaya kimse çıkmadı. Kendi başıma, yorgun ayaklarım, koca ahmaklığım ve bulutlar gibi yükselen hayal kırıklığımla eve dönebildiğimde, akşam yemeği bitmişti. Am kaldım. Bir şey elde edeyim derken, yemeği bile kaçırmıştım. Tabii O an gülebildiğimi söyleyemem; bakmayın şimdi de gülmüyorum. Biraz gülümser gibi yapıyorum -eee, olgunluk numaraları... Yoksa, içim kan ağlıyor. Acaba yemekte ne vardı - lokma bırakmamış kâfirler.
Sayfa 13Kitabı okudu
Artık bir aşık gibi hayalci değilim. Bir sümbül yaprağı gibi üzüntü damlaları döküyorum. Uzunca bir süre geleceği hayal bile edemedim. Tam aksine geçmişi hatırlamak istedim. Hüzün sanki güzelliğine yaraşan bir şiir oldu.
'Abi. Büyüyünce benle evlensene!'
Bir kahkaha attı.
'Abilerle kardeşler evlenmezler.'
Suratımı astım.
'Ben kimle evlenicem o zaman?'
'Seni çok seven biriyle.'
'Senin kadar seven biriyle mi?'
'En az benim kadar seven biriyle. Daha azı olmaz.'
Birinin beni abimden bile çok sevebileceğini hayal etmeye çalıştım , edemedim.
'O da bana hamak yapar mı?'
'Yapar tabii'
Üzerimizdeki ağacın dallarından sallanan eriklere baktım.
'Erik ağacına yapsın ama hamakta uyuruz, acıkınca da ağaca çıkıp erik yeriz.
Abim güldü.
'Tamam . Seni verecek kadar güvendiğim biri çıkarsa başlık olarak hamakla erik ağacı isteriz.
Güvenmek lafına takılmıştım.
'Güvenmezsen vermez misin?'
Başımı kaldırıp kolunu başımın altına koydu ve gökyüzüne baktı.
'Asla vermem.'
Sayfa 597Kitabı okudu
Her söyledikleri ev için heyecanlanıp her birinde korkunç bir hayal kırıklığı yaşayınca dillerini çözdüm. Bir kere hiçbir bilgiyi net olarak vermiyorlardı. Böylece lafı dolandırıp yalancı pozisyonuna düşmemeyi başarıyorlardı. İçi yenilenmiş daire diye götürdüklerinde örneğin, sadece muslukları yenilenmiş bir evle karşılaşabiliyordunuz ama sonuçta bir şey yenilenmiş olduğu için yalan söylemiş sayılmıyorlardı. Merkezî lokasyonda dedikleri sizin umduğunuz merkezde çıkmasa da bir dağ başının merkezi olabiliyordu. Ulaşım araçlarına yakın dedikleri, karşılaşılabilecek ilk otobüse yarım saat yürüme mesafesinde de olsa yakınlık göreceli bir kavramdı. Stüdyo daire diye gittiğiniz ev kömürlüğün boyanmış haliydi belki ama teknik olarak bir stüdyo olduğunu kim inkâr edebilirdi. Edemedim. Hiçbir dediklerini inkâr edemedim. Ama gösterdikleri o korkunç delikleri tutacak kadar da aklımı yitirmemiştim.
KutuKitabı okudu
