Kendine her gün bir soru sor
Yeni bir alışkanlığa başlamak istiyorum:
Kendime -her gün- kendimle ilgili farklı sorular sorma alışkanlığı... Kendime her gün bir soru soracağım. Cevabını ise özel bir defterde tutacağım.
Bu alışkanlığın kendime ve hayatıma birçok faydası olacağına inanıyorum. Aklıma gelenlerin bazıları şöyle:
-Yazma alışkanlığı kazanmak
-Yazarlığımı geliştirmek
-Kendimi daha iyi tanımak
-Kendimi daha iyi ifade etmek
-Farklı fikirler üretmek
Vs vs.
Bu defter fikir ve düşünce dünyamın bir özeti olacak. İleride bu deftere dönüp bakınca neler yaşamışım, o dönemlerde düşüncelerim nelermiş, geleceğe dair ne umutlarım, ne hayallerim, ne beklentilerim varmış da ne elde etmişim bunu göreceğim. Geleceğe yönelik kıymetli bir ürün ortaya koymak istiyorum. Dönüp geçmişe baktığımda elimde bir şeyler olsun, ben yaşamışım, ben düşünmüşüm, ben varmışım yahu diyeceğim bir şeyler...Bu dünyadan bir ben geçtim bak bu da tapusu dercesine yapmak istiyorum bunu. Kendime kendimi ispatlamak gibi bir şey. Kendi üzerimde bir sosyal deney yapıyorum da diyebiliriz :)
Burada da kendime sorduğum ve beğendiğim bazı soruları paylaşmak istiyorum. Her soruyu değil ve her zaman da değil, gerçekten paylaşmak istediklerimi ve sizin de kendinize sormanızı istediklerimi paylaşacağım -kaliteli olanları diyelim-.
Tamam ilk soru ile başlayalım:
"Kendin" olmanın en zor yanı nedir?
Kimin şiiri bilemedim...
Sana yaslanmadığım bir gün yok
Seninle uyumadığım ve gezmediğim
Tadın hala ben de kokun ve göz yaşın
Ulaşamadığım kadar yakınsın bana
Sesinin tınısı,nefesinin ısısı
Konuşuyorum bak duyuyorsun
Gözlerim görüyor bakıyorsun
Sevdim seni bilinmez biçimle
Kalsam gitmesem ben de seninle
Uyusam göğsünde sızsam kalbine
Şevkatim olsan koysam kalbime
Sendin benim dayanağım bu yolda
Sendin gözlerimi gören hislerimi bilen
Sendin beni bana yazan ve okuyan
Sendin benim umudum hayallerim
Yoktu aslında ikimizinde suçu
Bilemedik sevmeyi göremedik bunu
Nasılda geçti gitti mutluluk yanımızdan
Ben hep seveceğim durmadan usanmadan
İKİ KÖŞELİ EVREN
Bir haber bekliyorum,
İyi yada kötü şansa.
İşte bir anda amansız,
Bari şu gönlüme derman olsa.
Bir yol gidiyorum,
Yol bari benim olsa.
Hayallerim rüyadan çıksa,
Güzel hayallerim vardı yaşanacak günler vardı bilmezdim bu hayatın beni tepetaklak edeceğini...
Hayallerim şimdi ziyan olur
Özlemlerim biter hicran olur
Vuslatım şimdi gülistan olur
Zindansızım , yürek zindan olur..
Hangi hayâl yoksul kalbini baharlardan vazgeçirdi...
Bir nefes kadar soğuk rüzgarların getirdiği sabahlar yalnızlığıma ağlarken, rüyalarım bulamazken ellerini,
Hayallerim,kadere halâ inanmazken, nerede kaldı ürkek ama asil olan sözlerin...
Bizim kaybedince teselli bulabileceğimiz ne bir imanımız, nede etrafımızda hakkı bilen birileri vardı..
Bunu bir şövalye gibi görünmek için değil, dünyanın bir gerçeğini insana anlatmak için söylüyorum.
Çünkü Şövalyelere inanmıyorum artık...
Hani bir hikaye vardır klişe olan herkesin fotokopi makinasında bastırdığı...
Hikaye şöyle; herşeyi tek yaptım, zorlukları geçtim ve güçlüyüm.
İçinizdeki ilah olma kabiliyeti olan başka bir sizin yazdığı bu hikaye artık bitti uyanın.
İnsanın beşere muhtaç bırakıldığı bu dünyada ,insan insana muhtaç...
Ve İnsan tefekkür eden bir varlık, beşer ise sadece yaşayan....
İnsan beşerin tuzağına düştüğü bu dünyada, beşere değil insana hasret...
Sönmeyen ateşlerde günahlarım yanıyor
Bıraktığın bu yerde hayallerim ağlıyor
Ah canım, mahvediyor karanlıklar….
“Ümitlerim kırıldı bitti
Hayallerim yıkıldı gitti
Bu dert beni benden etti
Sevdim, sevdim, bak ne hale geldim…”
Senli hayallerim var bir mezara gömülü
Aklım içinde ceset ruhum ise bir ölü
Kaç yılın hasreti var kalbimde bilmem ama
Sevgisizlik ruhumu ,çürütecek zamanla
şiirler ve şarkılar
bana hep seni hatırlatır
okuduğum her kitap
senden kalan bir hatıra parçası
sana yazdığım her mısra
kalbimden geçen sözlerdir
sen bundan bihabersin
bu da beni en çok üzendir
denedim çokça kez vazgeçmeyi
sonrasinda farkettim
sana karşı içimde bir zaaf
ve seni düşleyen hayallerim var
bunu sana asla anlatamam ama
çillerinde yıldızlar var
Çok farklı pencerelerden bakıyoruz hayata.
Benim pencerelerim hep manzaralı.
Senin pencerelerinin önünde duvarlar örülü.
Aynı gökyüzünün altında senin bulutların kara.
Benim bulutlarım mavili beyazlı.
Bastığın toprak kurumuş.
Benim toprağımda renkli renkli çiçekler var.
Düşüncelerin sisli.
Benim hayallerim var.
-Ayşenur KARA
'Kursak' diye bir yer var.
Heveslerim,
hayallerim,
sevdiklerim,
Hepsi orada...
Can Yücel