Hoş geldin yeni yaşım,yeni telaşlarım,yeni kararlarım,heyecanlarım,hayallerim her şeye rağmenlerim.İyi gelenler ve gidenler,sevinçlerim ve hüzünlerim.Bir yaş daha alarak yoluma en güçlü halimle devam ediyorum.Her yaşımın bana kattığı güzellikler için teşekkür ediyorum.İyi ki doğdummm
“...ben hayallerimi bulamazsam, hayallerimin beni bulacağından eminim. Bu biraz zaman alabilir ama hayallerim ve ben bir gün buluşacağız. Söz veriyorum.”
Ne olur söyleyin sevenler bana
Ayrılmak kanun mu aşk kitabında
Elele tutuşup gülmeden daha
Terketmek kanun mu aşk kitabında
Ümitlerim kırıldı bitti
Hayallerim yıkıldı gitti
Bu dert beni benden etti
Sevdim sevdim bak ne hale geldim
Her seven sonunda düşüyor derde
Bu aşk kitabının yazanı nerde
Bir aşık inandı çok sevdi diye
Terketmek kanun mu aşk kitabında
Ahmet Selçuk İlkan
Neden yaşardı bir insan?
Umutları için mi, yoksa hayalleri için mi?
Kimileri umutları için yaşar kimileride hayalleri için
Peki ya ben, ben niçin yaşıyordum?
Yok olan hayallerim için mi, yoksa biten umutlarım için mi?
Hangisiydi beni ayakta tutan şey?
Hiç gerçekleşmeyecek olan hayaller mi yoksa tükenip biten umutlar mı?
“Sevdiğim kadını daima, o sıralarda görmeyi en çok arzuladığım yerlerle çevrelenmiş olarak hayal etmemin, bu yerleri bana onun gezdirmesini, bilinmeyen bir dünyanın kapılarını bana onun açmasını istememin sebebi, basit ve tesadüfi bir zihinsel çağrışım değildi. Yolculuk ve aşk hayallerim, tek bir kuvvet halinde fışkıran ve yönü değişmeyen yaşama gücümün bugün, sedefli ve görünürde kıpırtısız bir fıskiyeden, değişik yüksekliklerde kesitler alır gibi, yapay olarak ayırdığım farklı anlarından başka bir şey değildiler aslında.”
Gidişin ölümüydü umutlarımın,
Güllerin yüreğimde canverişiydi,
Ufkumda her akşam hüzünlü ve dalgın,
Seninle batan ömrümün güneşiydi.
Ardında bir İstanbul bıraktın öksüz,
İçimde yokluğun ateşini yaktın,
Karanlıklar ortasında güpegündüz,
Yıkılmış, dağılmış bir adam bıraktın.
Gün, gün yaklaşan bir şey var; ölüm mü, ne?
Değilse içimde bu ürperti neden?
Dolaşan kim benimle deli divane?
Güzel olan herşeydi seninle giden.
Şimdi bütün hayallerim yoksul kaldı,
Gittin, bana bu rezil İstanbul kaldı...
Ümit Yaşar Oğuzcan
( 1926 - 1984 )
Sözlerin, gözlerin
Ellerin yalnız benim için
Düşlerim, gülüşlerim
Hayallerim yalnız senin için
Seni bulamamışken ben kayboluyorum
Şimdi gökyüzünde
Kendimi ellerinle dans ederken buluyorum
Al beni yanına, sevgilim
Seni bana geri ver, sevgilim
N'olur geri dön, sevgilim
Bu gün birçokları için oldukça sıradan olsa da, benim için çok önemli, hatta yeni hayatımın ilk günü bile diyebilirim. Korkularıma, geçmişte yaşadığım, bana yaşatılan, tatsız günlere, kötü anılara rağmen Psikiyatristimle beraber konuşup tüm cesaretimi toplayarak hiç tanımadığım bir şehirde tek başıma denize karşı güneşin doğuşunu izleyeceğim. Kim bilir güneşle beraber yeni umutlarım, bir zamanlar kurup umutla bağlandığım hayallerim de doğar belki...