Çünkü sevgi bir yerlere çok hızlı koşmaktır; İnsan durmayı düşünse de bunu hemen yapamaz. Tamamen durmak öylesine acı verir ki, ondan daha çok acı verdiğini hiç aklına getirmeden bir süre sürüklenmeyi bile göze alır...
Beklersin, beklersin..
Beklerken,
kalbini bir ıssızlığa, umut dolu bir yokluğa
emzirirsin...
Hiç umut yoktu sende,
o yüzden vazgeçilmezdin,
vazgeçilmezimdin...
Hayat sadece bunu öğretmişti ona. Seven insanın yaralanması gerektiğini...
Sen birine sarıldığında zaman dururdu..
Aşk bana cesaretiyle gelmemişti işte...
En büyük arzum seni hayatın içinde yaşayabilmekti. Ama en büyük korkum da buydu.
Mutluluk avuçlarımdaydı, yakalamıştım ama kaçtı..
Aşk yoksa yaşamak dünyanın en anlamsız en yorucu şeyidir...