"Evlat," demişti, "annenin ölümünün yasını edebiyat vasıtasıyla tutacaksın. Eğer bizler, bahtsızlar, ağlamaya başlarsak, kendi gözyaşlarımızda boğulma tehlikesiyle karşı kaşıya kalırız. O zaman ne elde etmiş oluruz ki? Hayat acıdır, zaman acımasızdır ve insanlar kendi çıkarları tehdit edilmediği sürece medeniliklerini sürdürürler. Bir saniye bile fazla değil. Eğer bırakırsan, kemiğinden iliğini emerler.