Neden hayat sevdiklerime karşı bu kadar acımasız olmak zorundaydı?
Ve neden sevdiklerim bana ihanet etmek zorundaydı?
Sayfa 312 - Pegasus yayınlarıKitabı okuyor
Geçirdiğim bu son aylarda hayat bana karşı neden bu kadar acımasız davranmıştı? Kendi kendimi tanıyamaz olmuştum. Her köşede, her yerde azap çekiyordum. Küçük ve anlamsız tesadüfler ve ufak tefek şeyler düşüncelerime sızıp gücümü tüketmeden ne bir banka oturabiliyor ne de ayağımı hareket ettirebiliyordum. Yanımdan geçen bir köpek, bir beyefendinin yakasında takılı sarı bir gül düşüncelerimi allak bullak ediyor ve beni uzun bir süre oyalıyordu. Neyim eksikti benim? Tanrı beni mi işaret etmişti? Ama neden ben? Neden Güney Amerika’daki bir adam değil?
Sayfa 26Kitabı okudu
Gerçek hayattan esinlenmiş etkileyici bir öykü…
Annem, evi, babamı ve bizi terk ettiğinde ben altı yaşında, abim sekiz yaşındaydı. Annemin babamı terk etmesini o yaşta bile anlamıştım da, bizi terk etmesini anlamamıştım. Anne çocuklarını terk eder miydi?
Babam, annemi döverdi. Babam beni, abimi döverdi. Ben o yaşlarda babalar döver diye biliyordum. Babalar döver…
Anneler olmayınca, evlerin
VAR MI SİZİN DE BÖYLE CİNNETLERİNİZ?
“Deliler ile benim aramdaki tek fark, onların bunu kabullenmemesidir. Oysa ben biliyorum deli olduğumu.” diyor, sürrealist ressam Salvador Dali. Dünyanın büyük çoğunluğu onun deli olduğuna, geri kalanıysa dahi olduğuna inanıyor. Hem deli olmak, dahi olmaya engel mi? Ya da tam tersi; dehalar da bir gün
İnsanız ya? Farklıyız her birimiz herşeyden, herkesten çok farklıyız. Yuvarlak bir dünyanın üstünde yaşıyoruz. Hepimiz aynı yerdeyiz sanıyoruz ama bilmiyoruz ki aslında hiç birimiz burda değiliz. Hepimizin ruhu farklı dolayısıyla hepimiz farklı yerlerdeyiz. Belki de bilmediğimiz ve hiç tahmin edemediğimiz yerlerdeyiz. -bunu fark edemeyenler için-
