Benlik Sınırları
"Ben" dediğimiz şey büyük oranda yapay bir algıdır. Hayat, insan için "ben" senin o başlangıç fikrini genişletme işlevine sahip olabilecek benzersiz bir maceradır. Kendimizi ve benliğimizi genişletmezsek dünyaya hep o dar başlangıç penceresinden bakmak zorunda kalırız. Bu daracık sınırlar içinde ise ne yaparsak yapalım, gerçekliği ve gerçek kendimizi hakkıyla anlamamız belki de hiç mümkün olmaz.
Sayfa 112Kitabı okudu
“Hayat ilginç ve büyüleyici bulduğunuz her şeyi deneyimlemektir. Dışarıya çıkınız ve yapabildiğiniz kadar çok şeyi deneyimleyiniz. Hayata katılınız.” Louis Zamperini
Sayfa 241 - Remzi KitabeviKitabı okuyor
Travma kaderiniz olmak zorunda değildir. İnsan organiz- masına saldıran tüm illetler arasında travma nihai anlamda faydalı olmasıyla bilinir. Bunu söylüyorum çünkü travma iyileştiğinde hayat kalitesini artırabilen bir dönüşüm gerçekleşir. Bu iyileşme için her zaman bir sürü ilaç, gelişkin prosedürler ya da uzun saatler boyu uygulanan terapiler gerekmez. Travmanın nasıl meydana geldiğini anladığınızda ve travmanın çözülmesini engelleyen mekanizmaları teşhis ettiğinizde, organizmanızın kendi kendini iyileştirmek için hangi yollara başvurmakta olduğunu da kavramaya başlar- sınız. Birkaç yalın fikir ve teknikten faydalanarak bu içsel iyileşme kapasitesini engellemek yerine ona destek vermeye başlayabilirsiniz. Burada sunulan araçlar, travmanın içinden geçmenize ve daha tam, daha özgüvenli bir benlik bilinciyle yolunuza devam etmenize yardım edecekler. Travma yeryüzün- deki cehennem olabilir ama travmanın çözülmesi de Tanrı'nın bir armağanıdır - her birimize ait kahramanca bir yolculuktur
Sayfa 22Kitabı okuyor
Daha farklı olabilirdi...
Hiç olmayabilir, ya da çok güzel olabilirdi her şey.
Hiç geçmeyen bir sancı beni eritirken , herşey dahada beter oldu.
Düşündüm... Düşmüştü gözümde değeri olan insanlar...
Kirli bir yaşamdı hayat.
İçten içe ağlarken, kızmak elimde olmuyordu.
Açılan beyaz sayfalar, siyah mürekkep ile yazıldı.
Kirleniyordu her hayal.
Ve masallar ile büyütülmemiş, dertleri derdine eklemiş, kendisine verilen her vaadin ardında koca bir yalan görmüş çocuktum.
Yüzeyde herşey gereğinden fazla renkli.
Her acının en derinine inebilmekti beni ben yapan.
Herkesin iyi olmasını isterken bile inancım vardı.
Bakınca dünyaya dünya gözü ile, koca bir fânilikte ömür akıp gidiyordu.
Ne yaşlar ki ırmaklardan geçiyordu...
Dost eli ile indirilen darbeler ile zaman geçiyordu...
Biraz içten, biraz dıştan baktım.
Herşey tersine işlerdi, saatim durmazken... Bana uğrayan herkes tek bildiği ile yüreğimi deşer.
İstemem, çirkinden güzellik, güzelden insanlık.
Bir çizgi çekiyorum artık. Dünya benlik bir yer değil, bataklık.
Y.
Diye sorası geliyor insanın!
Gönül gözü, kibir ortadan kalkınca, benlik kenara çekilince açılır. Sırlar ancak emin kimselere verilir, nur ancak edepli olana aktarılır. Ya sen emin bir kişi misin, nuru talep edecek kadar edepli misin?
Hayat Sondan Başlar
*
Gayret edeceksin ancak gayretini kendin dahi unutacaksın. Beklenti içine giren yaptığı her gayreti bir alış veriş sebebi görür ve bu benlik duygusunu besler.
*
Hayat kaçıyor ve belki de hayat olmadan hiçbir şey zahmete değmiyor.
Sanayi Devrimiyle birlikte, Aydınlanmanın bireyi toplumun üstüne çıkarması ve insanın doğadaki en yüce canlı ilan edilmesinin sonucu olarak, birey dinin baskısından kurtarılarak özgürleştirilmiş ve ben diye bir şeyden bahsedilmeye başlanmıştır. İnsan teki, içinde bulunduğu grubun, kendini emniyette hissettiği geniş ailenin bir üyesi olmaktan çıkarılarak yalnızlaştırılmış ve tek başınalığın hapishanesine kapatılmıştır.
Bir benlik sahibi yapılarak, içinde bulunduğu topluluğun bir üyesi olmaktan özgür bir bireye terfi ettirilmiş olan ben, ansızın karşı karşıya kaldığı eksiklik duygusuyla başa çıkabilmenin yolunu bulamamış, doğduğu topraklardan uzakta ve şehir hayatının acımasız koşullarında, saatlerce çalışıp ancak karnını doyurabildiği bir yoksullukla mücadele ettiği derin ve karanlık bir yalnızlığa sürüklenmiştir.
Bu ıssız hayat içinde neredeyse zorunlu bir şekilde yaşantılanan ruhsal regresyon, simbiyotik bir bağımlılığa yol açmış ve bu acıklı insanlık hali aşk olarak adlandırılarak nafile bir çabayla yüceltilmeye çalışılmıştır. Bu anlamda da aşk, nörotik bir savunma mekanizmasından başka bir şey değildir ve insan doğasına aykırıdır.
Sayfa 80
Tarih Türkler ile, dil Türkçe ile başlar.
Muazzez İlmiye Çığ: İNSANLIĞIN İLK DİLİ TÜRKÇEDİR
Türkçe insanlığın dilidir.
Diyelim ki hiç konuşma bilmeyen insansınız.
Ağzınızı açın ve ses çıkarmayı deneyin;
Doğaçlama ilk ses olarak
Aaaa… dersiniz!
A
Bu aslında insanın kendini reddedişidir."
Benlikle ilgili vardıkları sonuçlardan biri de şuydu: Benlik, bilincin, aklın, hislerin ve vicdanın getirdiği verilerle bir seçim yapmak zorundadır. Ya kendisine bir hayat bahşedildiğine inanıp hayatı bahşeden Mutlak Varlığa derin bir şükran duyacak, O'ndan her halükārda razı olacak ya da sırf narsistik menhus bir hazdan mahrum kalmamak uğruna, kendine bahşedilen bu hayatı kötüleyecek, aşağılayacak ve anlamsız bulacaktır. İnsanın önündeki en büyük engel, narsist- leşerek katılaşmış benliğidir dolayısıyla. Yaşamı bizim için ağır- laştıran şey, başımıza gelen olaylardan ziyade, var edilmişlik gerçeğinden uzaklaşmış benliğimizdir. Yaratılmışlık gerçekliğini reddeden narsist bir benliğin, varoluşu hakir görmesindeki, aşağılamasındaki, değersizleştirmesindeki bir diğer sebep de dünyadaki konumuyla yani sonsuz hiçliği, sonsuz ācizliği, mut- lak varoluşsal çaresizliğiyle yüzleşmekten kaçmasıdır. Çünkü böyle olmayı kendine yakıştıramamakta, böyle olmak zoruna gitmektedir. Bu aslında insanın kendini reddedişidir."
Sayfa 147Kitabı okudu
Kendi varlığımdan nefret ediyorum. Nefret eden kim, nefret edilen kim? Nefret eden narsistleşmiş benlik; nefret edilen ise senin hayatın, senin varlığın. Benlik kişinin varlığını bir hafiye gibi izleyerek ölçüp biçer, yorumlarda bulunur, anlamlandırmlar yapar. Narsist, yani kendi yaratılmışlık gerçeğini inkâr ederek büyüklenmeci bir tavra bürünen bir benlik, önündeki kendilik nesnesine, aşılması imkânsız mutlak standartlar, ölçüler ve idealler dayatır: Mükemmel olursan değerlisin. İnsanlar senin hakkında iyi şeyler düşünüyorsa değerlisin veya başarılıysan bir işe yararsın, yoksa bir hiçsindir. Hayat anlamsız ve saçma bir uğraştır; bu saçmalık içinde amacın Tanrısal bir güç kazanmak, kendi yaşamının anlamını yine kendin bulmaktır vs. gibi."
Sayfa 147Kitabı okudu