Gene Simmel gibi, Benjamin "paranın diyalektik işlevini fahişelikte" bulmustu: "Para arzuyu satın alır ve aynı zamanda utancın ifadesi haline gelir... Fahişenin aşkı satılıktır şüphesiz. Gelgelelim müşterilerinin utancı öyle değildir. Utanç beş dakikalığına saklanacak bir yer arar ve en müsait yeri bulur: para.