Saçları okşanmadan göçüp giden kadınlar bilirim...
Elleri nasırlı...
Yürekleri yaralı...
Koca kadın olmuş..
Eş olmuş..
Ana olmuş..
Lakin içindeki çocuğu büyütememiş..
Hüzünlerine sarılıp
Göz yaşlarını yoldaş sayıp
Uykuya dalan
Onca kalabalıkta sevgi yüzü görmeden yaşayan...
Ama fedakarca sevgi dağıtan...
Cefasını çekip sefasını ahirete bırakmış kadınlar...
Sevmiş...
Sevilmemiş..
Sevilememiş kadınlar..
Derdini imtihanı bilmiş ..
İsyan etmeden Rabbime yakaran kadınlar..
Yaşama hevesi yokken..
Evlatları için Hayata dört elle sarılan..
Yada sarılmak zorunda kalan..
Gözleri nemli derin ve anlamlı bakışları ..
Ah o kadınlar yürekleri yaralı ...
Cennet kokulu Analar..
Gülsu Nida
Her gün, her saat hayata dört elle sarılmak, gelecekten yoksun olduğunu bile bile yaşamayı sürdürmek, tıpkı hava olduğu sürece nefes almayı bırakmamak gibi karşı konulmaz bir içgüdüydü.
Sayfa 168Kitabı okudu
Her gün, her saat hayata dört elle sarılmak, gelecekten yoksun olduğunu bile bile günübirlik yaşamayı sürdürmek, tıpkı hava olduğu sürece nefes almayı bırakmamak gibi karşı konulmaz bir içgüdüydü.
Sayfa 167
“Her gün, her saat hayata dört elle sarılmak, gelecekten yoksun olduğunu bile bile günübirlik yaşamayı sürdürmek, tıpkı hava olduğu sürece nefes almayı bırakamamak gibi karşı konulmaz bir içgüdüydü.”
"Her gün, her saat hayata dört elle sarılmak, gelecekten yoksun olduğunu bile bile günübirlik yaşamayı sürdürmek, tıpkı hava olduğu sürece nefes almayı bırakamamak gibi karşı konulmaz bir içgüdüydü."