"duygular olmadan korteks'in bilgi yığınları içerisinde kayboluruz. bir şekilde bazı konularda bir şeyler hissetmeliyiz.
bunun en çarpıcı örneği 1966 yılında gerçekleşmiş charles whitman olayıdır. whitman, texas üniversitesinin kulesine çıktı. yanında silah ve cephane vardı. gelişigüzel ateş açmaya başladı. hamile bir kadına vurdu, onun başına toplanan insanları da. bugün 13 kişi öldürüp 33 kişi yaraladı. evine gidildiğinde annesini ve karısını uykusunda bıçakladığı görüldü. deniz piyadeliği yapmış, gayet başarılı bir şekilde banka memurluğu yapan, geçmişte zeka testi başarıları olan biriydi. ölmeden önce bıraktığı bulunduğunda bu aralar doktora gittiği, kendini tuhaf hissettiğini yazdığı görüldü. annesini ve karısını öldürdükten sonra bile son derece bilinçli ve yaptığının farkında notlar yazmıştı, sadece duygu yoktu.
whitman gibi iyi bir hayatı olan, kafası iyi çalışan, saygıdeğer birinin durduk yere niye toplu cinayetler işlediği otopsi sonunda ortaya çıktı. with man'ın beyninde bozuk para büyüklüğünde tümör vardı. talamus, hipotalamus ve amigdalaya yapışıktı, yani limbik sistemini etkiliyordu. özellikle amigdalanın zarar görmesi, korku duyma mekanizmasını etkilemişti."
Neoliberal liyakat toplumunda biz diye bir şey yoktur. Neoliberal rejim, insanları izole ederek ve acımasız bir rekabete tabi tutarak üretkenliği artırır. Hayatı bir hayatta kalma mücadelesine, serbest bırakılmış bir rekabet cehennemine dönüştürür. Başarı, performans ve rekabet hayatta kalma biçimleridir.
böylelerine bağlanılmamalı ve aşık olunmamamalı :(
Hayatı boyunca hiçbir sorumluluk sahibi olmamıştı, çapkın ve doyumsuz da bir yapısı vardı; hani derler ya evlenince geçer diye.
Geçmedi! Geçmeyecekti de.
Sayfa 178
Düşünmek ruhun kendi kendiyle konuşmasıdır..
Türk bir ailenin çocuğu olarak bin yüz elli yıl önce dünyaya gelen ve hayatı boyunca müzik, felsefe, botanik, matematik ve mantık alanında sayısız eserler kaleme alan Farabi, ilim ve düşün dünyasında "öğretmen" kabul edilen Aristoteles'ten sonra "ikinci öğretmen" kabul edilmiştir.
Sadece filozoflan değil, sayısız bilimadamını da derinden etkilemiş, akımların ve icatların ilham kaynağı olmuştur.
Varlıklı bir ailenin ferdi olarak saraya yakın olmasına rağmen siyasi iradeyi tamamen reddedip kendini ilme adamıştır. Günde yalnızca bir öğün yemekle hayatını sürdüren Farabi, zamanının her saniyesini ilimle geçirmeye gayret göstermiştir.
Çünkü Farabi'ye göre insan ilmi aramakla mükelleftir. İlmi bulmak, onu öğrenmek ve onu anlatmak zorundadır.
İlim Çin'de bile olsa kalkıp peşine düşmek gerekir. İnsan ilim için yaşamıyorsa ıstırap içinde, anlamsız ve mutsuz bir ömür geçirmiş olur. Çağımız insanının anlamlı ve anlamsız hayatla yüzleşmesi ve yeniden bir yaşam açısından Farabi'nin ilham dolu örnek alınacak niteliktedir.
Farabi - Var mısın ki Yok Olmaktan Korkuyorsun? 
Farabi