“Olmak istediğim her şeyi olmam, yaşamak istediğim bütün hayatları yaşamam mümkün değil. İstediğim bütün yetenekleri geliştirmem mümkün değil. İstememin nedeni ne peki? Hayatımda, olası bütün zihinsel ve fiziksel deneyimlerin her bir rengini, tonunu ve çeşidini yaşamak istiyorum.” Sylvia Plath’a ait bu epigraf ile başlıyor roman. Ve Nora bütün bu renkleri yaşama fırsatı buluyor roman boyunca. Nasıl mı? Gece Yarısı Kütüphanesi ve Bayan Elm vasıtasıyla. Kütüphane bir nevi Araf… İntihar eden Nora bu kütüphanede bulur kendini. (Nora’nın farklı hayatlar arası seyahatlerini okurken Matrix filmini hatırlıyorsunuz ister istemez.)Ve Nora Bayan Elm’in yardımıyla seçtiği kitaplardaki hayatları yaşama şansı bulur. Pişmanlıkları, ailesi ve kendiyle yüzleşmeleri, yeni hayatının aslında kök hayatından çok da farklı olmadığı… En güzel hayat Ash ile evli olduğu ve küçük kızı Molly’e sahip olduğu hayat olabilirdi. Kısacası “En güzel an yaşadığımız andır ve sahip olduklarımızla mutlu olabiliyorsak hiçbir şeyden pişmanlık duymuyorsak bu büyük bir nimettir.” diye düşünüyorsunuz romanı okuduktan sonra. “Hayatı anlaman gerekmiyor, yaşaman yeterli.” “Yalnızca algılayabildiğimiz kadarını biliriz. Deneyimlediğimiz her şey en nihayetinde algılayabildiklerimizden ibarettir. Neye baktığın değil, neyi gördüğün önemlidir.” “ Hayatın anlamını arıyorsan hiç yaşamamışsın demektir.”
