Ve sonra nefesim kesilecek. Yaşadığım süre boyunca her gece ağlayan gözlerim sonsuzluğa kapanacak. Nefret ettiğiniz sesim çıkmayacak bir daha. Canım yanarken size destek mesajları atan ellerim hareket etmeyecek, bedenimin yanlarından sarkacak. Her şeye rağmen tebessüm eden yüzüm ifadesizleşecek. Size günaydın diyen, isminizi söyleyen dudaklarım buz kesecek, sonsuzluk için mıhlanacak birbirine. Aklımda konuşan tilkiler sonunda susacak. Beynim düşürmeyecek artık. Ve kalbim...Ah benim bahtsız kalbim..! Sevip de sevilmeyen, insanlara iyilik edip kötülük gören, karşısındaki kişiye deli gibi güvenen, deli gibi seven, çok kırılan ama bir o kadar da güçlü duran veya durmaya çalışan, acı çeken kalbim bir daha atmayacak. Bedenim ısısını yitirecek. Hayatınıza, ufacık bir gülümsemeye deger görmediğiniz, yere göğe bir türlü sığdıramadığınız Filizin o küçücük bedenini soğuk teneşir karşılayacak. Bir anne edası gibi sahiplenecek beni. Işte o zaman rahatlayacağım. Ve siz, hiçbiriniz yaptığınız en ufak kahpelikten, piçlikten utanmayın, pişman olmayın beni görünce. Çünkü o zaman her şey için çok geç olacak. Siz benden kurtulacaksınız bende hayatımdan. İnsanın sevdiğini dört gözle beklemesi gibi ölümü bekliyorum. Ve hissediyorum çok yakında gelecek...💙
-F.O.
Not: Bu günkü günlüğümden bir alıntı