Hani tam karanlığı seyretmeye doyamadığın bir anda, biri ışığı açar ya... hayatımın dönüm noktası dediğim anıydı bu, biri geldi karanlığımın ortasına dikiverdi mumlarını. Gözlerim alışmıştı dinginliğe; bu yüzden sevemedim aydınlığı. Belki kendimi görmemi sağladı diye, belki gözlerimi zamansız yaktı diye...